Nieuwe roman van Gabriel García Márquez, tien jaar na zijn dood

"Het is wel zo dat hij helemaal op het laatst van zijn leven dit heeft geschreven en hij begon steeds meer een beetje weg te raken van de wereld", vertelt Sabarte Belacortu. "Hij werd echt dement."

"Het grappige is wel het feit dat hij een vrouwelijke hoofdpersoon heeft gekozen. Het is helemaal geschreven vanuit die vrouw. Dat is natuurlijk wel een nouveauté voor hem. Dat heeft hij nooit eerder gedaan."

'Nog niet af'

"Ik had eigenlijk steeds het gevoel dat het boek toch niet helemaal af was in zijn eigen manier van vertellen. Als hij niet zo in die dementie was gezakt, was het vast anders geworden", denkt Sabarte Belacortu.

"Márquez kan een soort sfeer creëren die hier tussendoor ook wel naar boven komt. Niet zoals in Honderd jaar eenzaamheid of Liefde in tijden van cholera. Die boeken zijn toch gekker, beter, verrassender."

'Altijd een gein'

"Hij is iemand die enorm houdt van verhalen vertellen, heel veel weet en enorm houdt van grappen en voor de gek houden. Hij kan het ook over heel serieuze dingen hebben, maar daar moet toch altijd een gein doorheen."

Sabarte Belacortu: "Dat maakt het heel leuk om hem te vertalen. Moeilijk, maar ook heel leuk."