Thom van Campen over eerste dagen als Kamervoorzitter

"Heerlijk", zei Van Campen over countrymuziek. "Het gaat over het leven. Het gaat over de liefde. Het gaat over de omgeving." Tijdens zijn tijd als landbouwwoordvoerder reed hij vaak naar bedrijfsbezoeken. "Met wat countrymuziek op. Dat gaf rust."

Felicitaties

Van Campen is pas zes dagen Kamervoorzitter en heeft veel reacties gekregen. "Het maakt de tongen los", vertelt hij. "Vooral leuke en lieve, ondersteunende berichten. Maar ook mensen die denken: eerst nog maar eens zien. Alle geluiden mogen er zijn." Zelfs NAVO-chef Rutte stuurde hem een felicitatie.

Jongste Kamervoorzitter ooit?

Met zijn 35 jaar wordt Van Campen vaak omschreven als de jongste Kamervoorzitter ooit, maar Van Campen betwijfelt dat. Na eigen onderzoek kwam hij uit op een naam uit 1852: Hendrik Willem Dullert, die ook 35 was. "Het lijkt erop dat hij toen zelfs jonger was dan ik. Dus misschien heb ik die eer helemaal niet."

Over de vraag of iemand van 35 al genoeg gezag en autoriteit kan hebben, zegt hij dat die kwaliteiten niet automatisch komen met leeftijd: "Gezag moet je verdienen, net als autoriteit." De kandidatuur voor Kamervoorzitter greep hij aan omdat hij "liefde voor de Tweede Kamer, liefde voor het debat en de volksvertegenwoordiging" voelt. Dat de Kamer uiteindelijk een meerderheid voor hem vond, noemt hij bijzonder.

Voorgangers

Zijn voorganger Martin Bosma wordt vaak geprezen omdat hij rust terugbracht na turbulente jaren. Van Campen zat al een half jaar in het presidium en was tweede ondervoorzitter onder Bosma. Hij zegt "de manier waarop Martin Bosma rust heeft gebracht in die organisatie ontzettend te respecteren" en hoopt dat de organisatie eigenlijk niks zal merken van de opvolging. Volgens hem zat de eerdere onrust vooral in onduidelijkheden over rolneming, rolzuiverheid en de scheiding tussen politieke en ambtelijke verantwoordelijkheden. "Daar heeft Martin samen met de griffier heel duidelijk rust gebracht."

Gevraagd naar Kamervoorzitters uit het verleden die hem inspireren, noemt Van Campen onder anderen Khadija Arib. "Zij kon met een soort moederlijk overwicht optreden en grenzen kon stellen door te spiegelen." Hij benadrukt dat een Kamervoorzitter niet altijd rigoureus hoeft in te grijpen: vaak is een lichte interventie voldoende. Ook noemt hij Frans Weisglas en Gerdy Verbeet als voorbeelden en zegt dat hij zijn eigen manier wil vinden.

Vertrouwen in politiek

Van Campen ziet een belangrijke taak in het verbeteren van het vertrouwen in de politiek. Debatten zouden volgens hem meer over inhoud moeten gaan en minder over personen. "Te vaak gaat het over de persoon. Niet op de bal spelen, maar op de persoon." Stevig inhoudelijk debat moet kunnen, zegt hij, maar wel respectvol. Als Kamervoorzitter wil hij soms interveniëren "om te zeggen: moeten we dit nou wel zo doen?"

Ook wil Van Campen 'het land in'. Niet voor partijpolitiek, maar om over democratie te vertellen. Scholen en instellingen nodigen hem nu al uit, vertelt hij. Zijn eigen ervaring in de gemeenteraad en daarna in de Tweede Kamer wil hij gebruiken om het parlementaire proces uit te leggen. "Dat zou ik willen doen."