Tjitske Jansen: 'Ik ben wie ik ben en niet wie men van mij probeert te maken'
- Nieuws
- Tjitske Jansen: 'Ik ben wie ik ben en niet wie men van mij probeert te maken'
Dichter Tjitske Jansen schrijft over opgroeien, kunst, God en de tijd. Haar nieuwe bundel Iedereen moet ergens zijn is zowel proza als poëzie. In Kunststof vertelt ze over haar werk en haar inspiratiebronnen.
Je vierjarige zelf
De bundel Iedereen moet ergens zijn bevat veel herinneringen en observaties over de eerste 26 jaar van het leven van Tjitske. Haar jeugd in het religieuze dorp Barneveld staat nog dicht op haar netvlies. "Jan Wolkers heb ik ooit horen zeggen: 'Er zijn mensen die denken dat je vierjarige ik een herinnering is, maar ik ben dat nog steeds.' Dat geldt ook voor mij. Het is niet vroeger. Het ligt niet allemaal in het verleden. Die gevoelens worden nooit oud."
Meer zijn dan je trauma
Tjitske was negen toen haar ouders uit elkaar gingen. Van haar twaalfde tot achttiende groeide ze op in pleeggezinnen. "Mensen zeggen vaak: het heeft je wel gemaakt tot wie je bent. Ik kan dat nooit zo goed hebben. Bepaalde dingen waren gewoon afschuwelijk. Het is meer de kunst om te zeggen: ik ben dat niet. Ik ben wie ik ben en niet wie men van mij probeert te maken."
In haar werk komen veel autobiografische aspecten terug. Door vele therapiesessies kreeg ze nieuwe inzichten over haar leven en het schrijverschap. "Ik dacht hoe krijg ik het ooit verwerkt. Toen zei mijn psychiater dat je je levensgeschiedenis niet hoeft te verwerken. Het gaat erom dat je leert om opnieuw verliefd te worden op het leven.
Je moet het zien als een rotsblok in het water. Het rotsblok krijg je niet weg. Je moet juist voor meer aanvoer van water zorgen. Dat is wat ik nu doe en dat is waar mijn leven en mijn werk over gaan."
Gerelateerd
