Myanmarese vluchtelingen afgeperst in Thailand: 'Ze zijn wandelende pinautomaten voor de politie'

Volgens Zuidoost-Azië-correspondent Mustafa Marghadi gaat het om zeer diverse groepen vluchtelingen: "Jongeren die in de oppositie zaten, die meededen aan de protesten tegen de staatsgreep in 2021, journalisten die niet meer veilig hun werk kunnen doen, maar ook oorlogsvluchtelingen." Zij hadden volgens Marghadi genoeg geld voor een tijdelijk visum of betaalden mensensmokkelaars om de grens over te komen.

Isolatie

Thailand huisvest naar schatting zo’n vier miljoen Myanmarezen, waarvan de helft zonder papieren verblijft. "Veel ongedocumenteerden komen aan in Mae Sot, een grensstadje in west-Thailand. Ze blijven daar vastzitten omdat ze geen connecties of middelen hebben om door te reizen naar steden als Bangkok of Chiang Mai", legt Marghadi uit. "Veel vluchtelingen blijven binnen en leven er in vrijwillige isolatie om onder de radar van de politie te blijven."

Afpersing

De Thaise politie maakt daar volgens HRW misbruik van. "De politie ziet hen als wandelende pinautomaten. Vluchtelingen worden op straat tegengehouden, gecontroleerd en afgeperst", vertelt Marghadi. "Ik sprak een man in Chiang Mai, die halsoverkop ons interview moest afbreken omdat zijn zus was aangehouden. Hij moest duizenden dollars betalen om haar vrij te krijgen, al het geld dat hij net had verdiend door met gevaar voor eigen leven journalisten rond te leiden." In Mae Sot zijn er zelfs signalen van structurele afpersing: "Daar moeten vluchtelingen maandelijks geld betalen aan agenten, als een soort abonnement om in het land te mogen blijven."

Thailand doet weinig tot niets om Myanmarezen te beschermen. Er bestaat geen vluchtelingenwetgeving of asielprocedure. "Er is geen pad dat leidt naar een officiële status of verblijfsvergunning", zegt Marghadi. "En de internationale gemeenschap kan Thailand daar formeel niet toe verplichten, omdat het het vluchtelingenverdrag nooit heeft ondertekend." Human Rights Watch roept Thailand in het rapport op om alsnog wetgeving te maken en de miljoenen Myanmarezen in het land te beschermen tegen misbruik.