'Moffenmeiden': slachtoffers of profiteurs?

Monika Diederichs, zelf dochter van de Nederlandse moeder en een Duitse militair, sprak tientallen van deze 'moffenmeiden' en hun kinderen. Zij steunt de oproep om excuses: "Ik weet dat het veel van de familieleden iets kan brengen, namelijk erkenning van het leed dat deze vrouw, hun moeder, aangedaan is." Volgens het onderzoek van Diederichs zijn op zeker 118 plaatsten in Nederland jonge vrouwen mishandeld.

Doodnormale meisjes

Het waren vaak doodnormale meisjes, zegt ze: "Soms wilden ze gewoon eens uitgaan, soms wilden ze een relatie. Na negen uur mocht niemand meer op straat, maar samen met een Duitse militair konden ze wél uitgaan." In de eerste oorlogsjaren was ook de vijandigheid jegens de bezetter nog niet zo groot als later. Verreweg de meeste relaties ontstonden voor 1943, toen het nog niet overal was doorgedrongen wat de Duitsers aan het doen waren met bijvoorbeeld de joodse Nederlanders.

Geen fanatieke nazi's

De verliefdheid overkwam de meisjes vaak gewoon, vertelt Diederichs. En de militairen waren veelal ook gewone dienstplichtigen en geen fanatieke nazi’s. Veel vrouwen vertelden haar dat deze ene jongen in hun ogen heel anders was dan de andere Duitsers. Hooguit 15% van de vrouwen waar Diederichs onderzoek naar deed had indertijd Nazi-sympathieën.

Levenslang trauma

"Het waren vaak heel jonge meisjes die dit is overkomen. Je kan zeggen: dit is niet goed te praten. Maar er is nooit sprake geweest van een gerechtelijke veroordeling." En iedereen heeft recht op bescherming door de staat, aldus Diederichs. "Zij zijn gewoon van de straat geplukt, mishandeld en hebben een levenslang trauma opgelopen."

Bespottelijk

De roep om excuses is tegen het zere been van Sytse van der Zee, zelf zoon van NSB-ouders, die ook veel onderzoek heeft gedaan naar de oorlogstijd. 'Bespottelijk', noemt hij het. "Terwijl de joden werden opgepakt papten die meiden aan met de Duitsers en kwamen zo vaak zelf op een goede manier de hongerwinter door.' Van der Zee noemt het 'niet verheffend' wat er na de oorlog met ze gebeurde, maar ja het was bijltjesdag. En als je het vergelijkt met België of Frankrijk, daar werden die mensen doodgeschoten; hier hebben ze het keurig overleefd."

Van der Zee onderzocht dat de Binnenlandse Strijdkrachten, in elk geval op de Amsterdamse Nieuwmarkt, de meisjes juist in bescherming namen en is hij in zijn eigen onderzoek nooit een geval van verkrachting tegengekomen.

Een jaar of tien geleden speelde ook de vraag of de regering excuses moest aanbieden aan de kinderen van NSB'ers, zoals Van der Zee zelf. "Belachelijk, ik ben toch geen slachtoffer? De slachtoffers hier, dat zijn de joden! Ik kan er niks aan doen wat mijn ouders hebben uitgevreten. Zij hebben schande gebracht over mijn familie en dat geldt ook voor de meisjes." Van der Zee pleit dan ook niet voor excuses van der regering.