'The Netherlands: the country of sex, drugs and peer-to-peer'

In het jaar 2000 werd er bij Alberdingk Thijm aangeklopt door twee jonge jongens: een Zweed en een Deen. Niklas Zennström en Janus Friis. Later zijn de twee bekend geworden als de oprichters van Skype. "Ze klopten bij mij aan. Ik was toen 29 jaar oud en had net een eigen advocatenkantoor begonnen en niemand wilde voor die jongens en Kazaa werken."

Eerste grote zaak

Het was de eerste grote zaak die Alberdingk Thijm deed. "Zij hadden software ontwikkeld waarmee internetgebruikers onderling muziek- en filmbestanden konden uitwisselen. Peer-to-peer technologie."

"Dat was toen ontzettend hot en je had in de Verenigde Staten net Napster gehad, maar dat was verboden door de Amerikaanse rechter. En toen kwamen zij en ze kwamen bij mij voor advies. Ze zeiden: 'we willen het anders aanpakken dan Napster. Wij willen namelijk een legale versie'."

Gesprekken met Buma Stemra

Dus gingen ze om de tafel met de muziek- en de filmindustrie. Ook met Buma Stemra waren de gesprekken in volle gang. Ondertussen draaide de software al online en ging het als een raket. Het programma werd wereldwijd 240 miljoen keer gedownload. Iedereen had het erover. Alberdingk Thijm mocht over de hele wereld lezingen geven hoe dit juridisch in elkaar zat.

Maar het programma was op dat moment nog steeds niet legaal. De muziekwereld wilde er echt niet aan. Die hadden enorm veel geld verdiend met de verkoop van CD's en vonden het internet maar eng.

Buma Stemra was wel positief, maar moest hun hele achterban mee zien te krijgen. De gesprekken tussen hen en Kazaa duurden dan ook eindeloos. Toen de deal bijna rond was (er was akkoord op papier), gooide de Verenigde Staten roet in het eten; de gehele muziek- en filmindustrie in de Verenigde Staten startte een zaak tegen de jongens.

Een zaak in Amerika

"Toevallig waren de jongens ook net in Los Angeles om te onderhandelen met de platenmaatschappijen, toen was er enorme stress. Ik was de enige advocaat, 29 jaar en ook wel een beetje eigenwijs. Dus ik stapte gewoon in een vliegtuig naar LA. Ik was er nog nooit geweest."

"Ik vroeg de jongens waar we af zouden spreken. Toen zeiden ze: 'vanavond zitten we in een hotel op Sunset Boulevard.' Dus ik kwam daar aan, de temperatuur was warm, alles om je heen was alsof je in een film was beland. Het was het type hotel waar je normaal gesproken een kamer voor een uur huurt. Niet iets waar je normaal verblijft. "

"In Amerika moet je in persoon gedagvaard worden. Iemand, dat kan iedereen zijn, moet dan met die dagvaarding komen en zeggen: "you're served". De mannen waren zo bang dat dat hun zou overkomen, dat ze elke nacht ik een ander hotel doorbrachten. Onder een valse naam.

"Uiteindelijk wilde de film- en muziekindustrie graag met de jongens om tafel, dus kwamen ze tot een overeenstemming dat de dagvaarding 24 uur niet overhandigd zou worden als de jongens het gesprek aan zouden gaan. Dat gaf ze ook 24 uur om het land uit te vluchten."

"Dit was net na 9/11 en we hadden 24 uur om die jongens dat land uit te krijgen, want als ze het land uit waren dan was die dagvaarding niet ondertekend. Nicolas was bang om te vliegen dus het was niet heel eenvoudig, maar uiteindelijk is het gelukt."

In hoger beroep

Eenmaal terug in Nederland wilde Buma Stemra geen deal meer met Kazaa sluiten. Toen is Kazaa een zaak gestart tegen Buma Stemra en hij kwam vervolgens met een tegenvordering dat Kazaa het niet meer mogelijk zou mogen maken om illegale bestanden te delen. Beide partijen kregen gelijk.

Dat betekende feitelijk het einde van Kazaa. De jongens faciliteiten alleen en konden niet bepalen wat er met de software gedaan werd. Toen zijn ze gestopt met Kazaa, maar gingen wel in hoger beroep.

"We kwamen bij het hof in Amsterdam voor het hoger beroep. Tegen alle verwachtingen in zei het hof van Amsterdam: 'nee Kazaa heeft gelijk. Zij zijn niet aansprakelijk voor wat hun gebruikers doen. Het is een beetje alsof je een pistool verkoopt en iemand anders schiet iemand daar mee dood, dan ben je daar ook niet voor verantwoordelijk."

Dus Alberdingk Thijm won het hoger beroep. Later ook nog in de hoge raad. "De hele wereld keek mee. Het was allemaal nog nooit gezien. Ik mocht overal komen uitleggen hoe het was gelukt. Ik had een lezing daarvoor, die heette 'The Netherlands, the country of sex, drugs and peer-to-peer'."

"Het heeft de rest van mijn carrière bepaald en ook mijn blik op het recht. Ik was een echt jonge jongen met een enorm grote zaak. Ik had mijn eigen kantoor en ik had mijn reputatie wereldwijd gevestigd. Je moet een beetje geluk hebben in het leven."

Meer van De Nieuws BV?

Volg ons op Instagram, Facebook en Twitter.