De baby-industrie: dit hebben we over voor een baby

Baby uit het buitenland

In De Baby-industrie wordt gekeken naar de mogelijkheden die stellen met een kinderwens hebben om in het buitenland een kind te krijgen. In Nederland zijn de regels namelijk strenger dan in landen als Spanje, Oekraïne, Georgië, de Verenigde Staten of Cyprus, en waar anonieme draagmoederschap en anonieme eiceldonatie zijn toegestaan en waar het programma deels is opgenomen.

"We vroegen ons af: waarom gaan er zo veel mensen de grens over?", zegt Staats. "Die vraag is eigenlijk makkelijk te beantwoorden: In het buitenland mag veel meer dan bij ons. In Nederland zijn we heel behoudend. In Nederland mag je eigenlijk alleen onderling een eicel doneren, voor een vriendin of een zus. Maar in het buitenland is er een aanbod van anonieme donoren die tegen een vergoeding hun eicellen afstaan, en die kun jij dan kopen."

Baby te koop

Volgens Staats is de keuze voor kwetsbare ouders snel gemaakt. "Je wil heel graag kinderen en dat lukt niet. Je googlet drie keer en komt terecht op een pagina waar een blozende baby met blauwe ogen je toelacht, en rechts daarvan staat een knop met: start your family here. Dan moet je wel heel sterk in je schoenen staan om niet meteen te denken: bingo."

In De Baby-industrie is te zien dat er zich achter die industrie en klinieken heel veel wanhoop afspeelt. Kwetsbare vrouwen riskeren hun eigen gezondheid omwille van de vergoeding die ze krijgen als ze eicellen doneren of draagmoeder zijn. Volgens Staats worden die vrouwen op heel veel punten niet goed voorgelicht over wat hen te wachten staat: dat ze keer op keer hormoonbehandelingen moeten ondergaan, of wat de financiële, juridische en emotionele consequenties van het draagmoeder zijn voor iemand anders.

Addertjes

Volgens Britta van Beers, ook te gast in Spraakmakers, is het van belang dat aanstaande ouders zich goed beseffen wat ze over de grens halen en wat voor consequenties dat heeft, zowel voor het kind als voor de donor. Van Beers: "Altruistisch draagmoederschap is prachtig, maar in de praktijk worden er grote sommen geld voor betaald. Wensouders worden van die realiteit weggehouden, dus ze hebben geen idee wat erachter schuilt. Die leverancier van eicellen is een mens van vlees en bloed, die vergaande lichamelijke ingrepen moet ondergaan om die eicellen te leveren."

Liesbeth Staats: “Soms gaat het goed, alleen de conclusie die wij getrokken hebben na het onderzoek is dat het zo’n groot risico met zich meedraagt omdat het om kinderen gaat. Er zitten heel veel addertjes onder het gras. Je kan het de mensen die er gebruik van willen maken niet verwijten. Dus misschien moeten we naar ons eigen land kijken, hoe regelen we het nu en kan dat niet anders?"

Kijk hier de eerste aflevering van De Baby-industrie, Reizende eicellen. Meer weten? Klik hier.

Luister het gesprek hier terug: