Marco Kroon: 'Als vader kon ik niet tegen mijn zonen vertellen dat ik verkracht was'

De reden voor Kroon om zijn verhaal in het boek Kroongetuige op te schrijven was juist om hen te laten weten wat er met hem gebeurd was. "Het klinkt misschien gek, maar ik kon het ze niet vertellen. Kon het niet over mijn lippen verkrijgen. Als vader kon ik niet tegen mijn zonen vertellen dat ik verkracht was. Daarom wilde ik dat ze het lazen."

Te emotioneel

"Ik schaamde me dood. Het is pas sinds kort ik het woord kan uitspreken. Eerder zei ik dat ik was vernederd." Met zijn zonen heeft hij wel over zijn meest traumatische gebeurtenis gesproken. "Maar ze ontwijken het." Toch zijn er bij hen wel dingen duidelijk geworden vertelt Kroon. "Nu begrijpen ze waarom ik bij oorlogsfilms altijd naar de wc ging of wat te drinken ging halen op het moment dat te zien was dat iemand werd gekneveld en een zak over zijn kop kreeg. Ik werd dan te emotioneel. Ik zag ze dan wel kijken. Dus er is wel echt spanning geweest met mijn jongens. Maar dat is aan het wegebben."

Lul, fantast en leugenaar

Kroon vertelt over afgelopen bewogen jaren waarin hij vaker in opspraak kwam. Voor wapenbezit, wildplassen, geweld tegen politie. En over de twijfel die er was over de betrouwbaarheid van zijn verhaal in Afghanistan. "Ik ben voor het oog van Nederland weggezet als lul, fantast en leugenaar." Het maakt dat hij zijn verhaal wil doen. "Ik weet dat er tussen de fans en de haters een groep is die ik kan bereiken met mijn verhaal. Ik wil dat mensen mijn verhaal horen. En vinden ze me daarna nog een lul: prima."

Opportunisten

Zowel de Willemsorde waardoor hij op een eenzaam voetstuk werd gezet als de commotie rond hem, hebben hem eenzaam gemaakt, vertelt Kroon. "Mijn verjaardagskalender is een stuk leger geworden." Hij ziet ook hoe het sentiment bij mensen ineens kan omslaan. Dat realiseerde hij zich laatst ook weer toen hij een buurjongen redde die bijna in een pannenkoek stikte. "Ik had ineens weer heel veel vrienden, kreeg duizend appjes. Van mensen waar ik jaren niets van had gehoord. Dat is Nederland, Nederland heeft veel opportunisten."

Leven gered

Hoewel hij tot een jaar terug nog had gezegd dat hij de Willemsorde liever nooit had gekregen, ziet hij het nu niet meer als een vloek. "Het heeft ook mijn leven gered." Het heeft gemaakt dat hij op het rechte pad bleef, zegt Kroon, dat hij niet ten onderging aan de alcohol, omdat er ook verwachtingen aan deze onderscheiding kleven. "Nu is het een zegen. Omdat ik mensen kan helpen. Ik zoek veteranen met ptss op en waar een psycholoog het soms niet lukt, kom ik wel binnen, ik heb draagvlak. En laatst was ik bij een KNIL-veteraan, hield zijn hand vast toen hij werd geëuthanaseerd. Dat verzoek kwam er. Wie ben ik dan om nee te zeggen."

Luister hier het hele gesprek terug!