Is registratie van etniciteit door politie gevaarlijk? - 'Politie moet naar karakter kijken'

Boon ziet met lede ogen aan dat bijvoorbeeld kinderen van Marokkaanse komaf 5 keer zoveel kans hebben om met de politie in aanraking te komen dan hun van oorsprong Nederlandse buurkinderen, en maar liefst 10 keer zo vaak in de jeugdgevangenis terecht komen. En deze groep is juist sterk ondervertegenwoordigd in de hulpverlening en bij bureau Halt, waar via een taakstraf juist die gevangenisstraf wordt vermeden. Dat laatste verklaart Boon uit de Marokkaanse cultuur, waar bekennen – een voorwaarde voor Halt – minder vanzelfsprekend is.

Tunnelvisie

Door de etniciteit te registreren kan de overheid gericht doelgroepenbeleid ontwikkelen, om te zorgen dat deze jongeren adequate hulpverlening krijgen, bijvoorbeeld in de jeugdpsychiatrie, denkt Boon.

Zijn stelling roept de nodige vragen op. Zo waarschuwt strafrechtadvocaat Frank van Ardenne ervoor dat het bij de opsporing kan leiden tot een tunnelvisie. "Als je te maken hebt met een bepaald delict en je gaat de dader om te beginnen zoeken bij een groep dat vaker daarbij betrokken is, kan je in die zaak weleens helemaal mis zitten."

Niet in hokjes stoppen

Oud-politieman Yussef Eddini benadrukt dat etniciteit op zich niks zegt. "Je moet met zo’n persoon in gesprek gaan. En als je een beetje ervaring hebt maakt het niks uit wat diens afkomst is. Als je merkt dat het een koppig persoon is die nooit zal bekennen, dat moet je hem overtuigen dat dat wél beter zou zijn. Je moet naar iemands karakter kijken en hem niet in een hokje stoppen."

Gerit van der Kamp, voorzitter van politiebond ACP, ziet een spanning tussen het individuele en collectieve belang. "Ik kan me voorstellen dat beleidmakers graag zoveel mogelijk gegevens hebben, terwijl etnisch profileren maatschappelijk ongewenst is. Misschien is er een manier denkbaar waarbij we die twee uit elkaar houden." Daar moet uiteindelijk de politiek een knoop over doorhakken, vindt de vakbondsvoorzitter.