'Drugsdealers zijn mijn eerste sponsoren geweest'

Het wereldrecord van 7,00 seconden op de 60 meter tijdens de Europese indoorkampioenschappen in 1986 herinnert de 54-jarige Nelli Cooman zich nog als de dag van gisteren. Ze omschrijft het ook als het hoogtepunt van haar carrière. Zonder het geloof was ze niet zo ver gekomen. "Het geloof is altijd als een rode draad in mijn leven geweest. Mijn geloof in Christus heeft mij sterk gemaakt in wie ik ben en wat ik ben geworden", vertelt Nelli.

Volgens Nelli is het leven voor je uitgestippeld, maar je moet er wel zelf iets aan doen. Nelli: "Ik mag wel talent hebben gehad met mijn hardlopen, maar als ik niet zou trainen of de juiste coach had, zou ik het niet hebben gered. Een leven zonder geloof kan ik me niet voorstellen, ik zou me heel arm en eenzaam voelen."

Opgegroeid in Suriname

Tot haar achtste woonde Nelli in Suriname, de mooiste tijd die ze ooit heeft gehad. Ze hadden het niet breed, haar moeder verdiende 25 gulden per maand en moest zes kinderen onderhouden. Soms was er geen elektriciteit en ze moesten zich buiten wassen. "Maar de liefde en de geborgenheid die ik gekregen heb is geweldig geweest, mijn moeder was er altijd."

Toen Nelli vijf werd wilde ze graag sperziebonen met een kippenpoot eten en haar moeder kreeg het voor elkaar. Er stond een klein gedekt tafeltje klaar, met een bloemetje, verse ananas en kip met boontjes. Een herinnering die haar altijd bij is gebleven.

Een tweede jeugd in Rotterdam

Op haar achtste verhuisde Nelli met een deel van het gezin naar Rotterdam. Ze groeide op aan de Westkruiskade, destijds was dat een gebied waar veel in drugs werd gehandeld. Maar toch was het voor Nelli de fijnste tijd in haar, zoals ze het zelf noemt, 'tweede jeugd'. "Drugsdealers zijn mijn eerste sponsoren geweest. Als ik voor Unicef zegels moest verkopen, was ik binnen een uur door mijn zegels heen. Bij mijn sponsorloop betaalden ze ook mee."

Pijn en verdriet

Het leven bestond niet altijd alleen maar uit succes. Nelli: "Ik heb ook heel veel pijn en verdriet gekend. Het onrechtvaardigheid van mensen. We hadden een meningsverschil met de estafetteploeg, er was een tweekamp en ik hou niet van ruzie. Ik voelde me heel erg alleen. Ik heb een periode gehad dat ik dacht, ik rij mezelf dood." Nelli dacht vrienden in de sportwereld te hebben, maar ze lieten haar vallen en dat deed pijn. Maar het geloof hielp haar er altijd weer boven op.

Meer van De Nieuws BV?

Volg ons op Instagram, Facebook en Twitter.