Mart op maandag: A star is born

Ik hoop dat u haar finalewedstrijd hebt gezien; helemaal of misschien een deel ervan. Het was een schoolvoorbeeld hoe leuk “onbevangen spelende, jonge sportmensen” kunnen zijn.

De twintigjarige vrouw uit Riga (geboren 7 juni 1997) toonde haar tegenstandster, de pips spelende Roemeense Simona Halep, iedere kant van de baan en vooral alle hoeken en ze verbaasde het over het algemeen lekker luie Franse publiek met een serie kanonballen die van haar racket kwamen. Dit had men lange tijd niet gezien tijdens een vrouwenwedstrijd: loeiers van passeerslagen, gewaagd gespeeld, nooit ingehouden…pang, er direct op af. De relatief stevig gebouwde (1.77 meter), maar snelle en stabiel bewegende Letse bedient zich, al vrijwel haar hele (korte) tennisleven van eigenschappen die je niet vaak tegenkomt bij tamelijke beginners: ze heeft lak aan conventies, ze valt aan, ze durft moeilijke ballen te slaan, ze is niet bang fouten te maken en daarmee maakt ze er ook vele, maar ze slaat dan een halve minuut later weer droompasseerslagen langs haar verbaasd toekijkende tegenstandsters. Halep zei in de afsluitende persconferentie van Parijs dat ze het idee had dat ze toeschouwster bij haar eigen wedstrijd was geweest.

Het verhaal van de kittig lopende en spelende Ostapenko: vader beroepsvoetballer, moeder in charge op alles van haar dochter. Eerste tennisracket op 5-jarige leeftijd, in hetzelfde jaar dat ze haar eerste dansles krijgt. Tennis en dansen gaan goed samen; voetenwerk wordt de basis voor haar sportieve successen en mensen die haar hebben zien dansen zeggen dat “Dancing with stars” er anders uit gaat zien als Ostapenko overal mee zou doen: ritmegevoel, bewegelijk, gedurfd, vrij en vrolijk en lang leven de lol.

Zoals ze dus op het gravel van Parijs stond. Een set achter, 3-0 achter in games dat spoedig 4-0 zou worden….... eigenlijk rijp voor de slacht en ineens was daar de ommekeer. Halep verkrampte en kon nergens een antwoord vinden op de kanonkogels die de 20-jarige vrouw tegenover haar afvuurde. Natuurlijk, een op de drie van die knallers ging buiten de lijnen, maar wat maakte dat uit zo lang het merendeel maar erbinnen kwam: feilloos is niemand en zij, Ostapenko al helemaal niet.

Ze heeft een kort lontje, gooit nog wel eens met rackets, praat tegen zichzelf, doet soms verwend en vervelend en op zaterdag, na een gemiste bal, riep ze naar haar moeder in de bekende familie- en coachbox “Waarom ga je niet weg hier, ik sta als een beginnelinge te spelen.” Haar moeder bleef zitten en huilde na afloop. De dochter niet. Ja, ze kan ook iets bitcherigs krijgen, iets vervelends zelfs en daaraan schijnt ze te werken. Sinds april van dit jaar heeft ze een Spaanse, vrouwelijke coach, de zelf nog weleens actieve Anabel Medina Garrigues, die in de dikke twee achterliggende maanden toch ook verbaasd gereageerd zal hebben op haar nieuwe pupil.

De Letse had ook geen heel geestige of gedurfde bedankspeech. Ten eerste omdat ze zich ineens realiseerde dat ze een grandslamtitel gewonnen had en dat idee haar nederig en bescheiden maakte en waarschijnlijk ook omdat de kennis van de Engelse taal haar geen moeilijke woorden en zinnen toestond waarna ze het maar hield op de vaak terugkerende strofe: ”Dit is een droom die uitkomt, ik ben 20 jaar en heb een grandslamtitel gewonnen, ongelofelijk.”

In de basis is die zin zeer waar, maar voor de grote sportwereld was het meer dan alleen die titel winnen. De tenniswereld, vooral die bij de vrouwen, kreeg er een verse vedette bij, een sporter met durf en aanvalslust. Ostapenko versloeg in Parijs de tamelijk saai en voorspelbaar spelende vrouwen Stosur, Wozniacki en Bacsinszky en niet te vergeten de bij tijden volkomen verbaasd spelende Halep.

De Roemeense was bij winst de nieuwe nummer 1 van de wereld geworden, maar dat moment kwam niet. Tweemaal kwam Ostapenko uit een vette achterstandspositie terug. Ze had eerst lopen klooien en pielen, ze had makkelijk lijkende ballen drie meter uit geslagen, ze had lopen mopperen en zich gedragen als een klein verwend mormel, maar ineens kwamen dan weer die lange uithalen. Halep werd helemaal zoek gespeeld en zag meer de buitenste randen van het veld dan het centrum: juist, het was soms letterlijk van het kastje naar de muur.

De sportwereld heeft dus volgens insiders (en mevrouw Evert was daar stellig in) weer een nieuwe “star”. Nou moet je natuurlijk altijd wel relativeren, hoewel het moeilijk is als je deze kleine nieuwkomer aan het werk hebt gezien. Ze is er, ze staat er, ze toont karakter.

Op enig moment ging de (stupide) wave rond in Parijs. Veel lawaai en Ostapenko stond klaar om te serveren. Ze wachtte, de scheidsrechter verzocht om stilte. Langzaam viel die, maar een enkeling riep nog iets en Ostapenko stopte haar opgooi en trok een gezicht van “flikker op met je geschreeuw”. De tweede maal dus. Weer een kreet uit het publiek en madame hield weer haar service in en keek nu met iets van “ik ben hier toch niet in een kinderspeeltuin”.

Neen, ze won nog nooit een groot toernooi en dat komt natuurlijk meer voor in het tennis. De dames Seles, Hingis en Austin waren n.b. 16-jarigen toen ze al een grandslamtitel wonnen, Serena Williams was een jaar ouder. Dat was echter een andere tijd en we leven in het nu.

Dus? Leuk dat zo’n kittig, vrij brutaal ogend mens er ineens staat. Ze vitaliseerde de vrouwentennis sport in twee weken Parijs. Aanvallen loont. Dat ze na haar overwinning terugviel in de rol van een eigenlijk licht geschrokken meisje dat twee stappen terug deed en bepaald niet joyeus en vol trucs haar publiek bespeelde, was ook een goed teken. Niet alleen Halep was geschrokken, zij, Ostapenko, in zekere zin ook.

Zij was het prototype van de sportsterren die ineens opstaan en de wereld verrassen, waarna insiders en ook het grote publiek een standaardzin voor handen hebben: ”Daar gaan we nog veel plezier aan beleven.” Graag, maar een zwaluw maakt nog geen lente, zo u weet.

O ja, wat leverde die titel haar financieel op? Mevrouw Jelena Ostapenko, al wel twintig jaar en twee dagen oud, kreeg een cheque van de organisatie waarop geschreven stond: 2.351.097 dollar. Good for her.

Durf loont.