Voetbalkunst in de metro
- Nieuws
- Voetbalkunst in de metro
[NOS] Moskou, het kloppend hart van het WK voetbal, toont zich deze weken een uitstekend gastheer. De stad heeft echter één euvel, dat zelfs de grootste PR-regisseurs op het Kremlin niet konden verhelpen, en dat is de niet aflatende stroom aan auto's die de stad doorkruist. De metalen colonne gaat normaal al niet veel harder dan stapvoets, als er ook nog ergens een ongeluk is gebeurd of een auto met pech langs de kant staat, is het drama helemaal niet meer te overzien.
Ga je voor zekerheid, dan kies je voor de metro. Wat een verademing. Kostte het mij onlangs nog anderhalf uur om met de auto van mijn hotel bij het Luzhniki-stadion te geraken, als ik ondergronds ga is de reis in maximaal een half uurtje gepiept. Bovendien word je als gerespecteerd metro-reiziger getrakteerd op een portie kunst en cultuur.
De stations zijn gedecoreerd met prachtige beelden, kroonluchters, mozaïeken en glas-in-lood. Ook de sport fungeert daarbij als thema. Bij het Spartak-station, slechts één letter verwijderd van het onderkomen van deze roemruchte voetbalclub…, worden langs het spoor beeltenissen van voetballers geprojecteerd. Als je op de roltrap richting uitgang staat en naar boven kijkt, dan is de bal op het raamwerk onmisbaar.
Speciaal voor het WK pakt de Moskou-metro nog eens extra uit. Station Vorobyovy Gory, vlakbij het Luzhniki-stadion, huisvest een speciale voetbal-expositie. En zelfs sommige treinen zijn volledig in voetbal-sferen. Aan de buitenkant zijn de wagons bedrukt met logo’s en speelsteden van het WK, binnen zijn de wanden groen als gras en prijken de zwart wit-foto’s van Russische voetbalsuccessen in lang vervlogen tijden.
De voetbal-supporters, die doorgaans per metro van centrum naar stadion reizen, hebben nóg een reden gevonden om de ondergrondse te koesteren. De gigantisch lange roltrappen bevinden zich in hoge, holle ruimtes. U weet ongetwijfeld hoe het klinkt als je een voetballied aanheft in een galmende badkamer. De roltrap blijkt een mega-equivalent te zijn voor de douchecel. Zeker als honderden supporters van bijvoorbeeld Marokko de trappen bevolken en hun kelen schor zingen. En zo zijn we dan weer terug bij de sectie kunst en cultuur in de metro.
Het belangrijkste voor mij is evenwel de enorme tijdswinst. Treinen rijden af en aan. De gemiddelde wachttijd bij een stoplicht op straat is langer dan die bij een metro-perron. Oké, de treinen zelf rammelen en zien er soms gedateerd uit. Maar wat dat betreft zeg ik met liefde: ik doe lekker retro, ik ga met de metro!
Gerelateerd
