Refo-fitnesstempel
- Nieuws
- Refo-fitnesstempel
[EO] De verzuiling is afgelopen, zo leren wij onze kinderen op school. Sportverenigingen, scholen en ziekenhuizen op- en ingericht op levensbeschouwelijke leest is een relict uit een ver verleden. De zuilen van weleer – protestants, rooms-katholiek, sociaal, liberaal – ze zijn al lang niet meer. Allemaal? Nee, één klein zuiltje blijft moedig weerstand bieden aan de seculiere overweldigers. En zij maken het leven van de omliggende burgerij bepaald niet makkelijker. Ook niet moeilijker overigens. Omdat niemand last van ze heeft. In die zin zijn het toch een beetje Neder-Quakers of Neder-Amish. Beetje vreemd, maar ach, ze doen niemand kwaad.
Op zonnige dagen nemen politiek-correcte Grachtengordelouders hun bakfietskroost in hybride auto’s naar dorpjes op de Veluwe. Daar, achter een groot hek geplaatst, gaan deze Tofu-knagers dan gaarne ‘Refootjes’ kijken, speciaal uitgezet door de lokale VVV. Want daar hebben we het natuurlijk over. De Refo’s, de enige christenen in Nederland die erin geslaagd zijn om hun zuiltje te behouden.
Met een eigen mediabedrijf, de Reformatorische Omroep, een eigen dagblad, het Reformatorisch Dagblad, hun eigen partij, de Staatkundig Gereformeerde Partij, en eigen scholen. En sinds kort, ook een eigen sportschool. Een eigen sportschool, vraagt u? Ja, een eigen sportschool. Volgens de 26-jarige Jacolien Bonestroo-Hoogstraten voelen veel refo’s zich niet thuis in ‘normale sportscholen’ met hun ‘opzwepende popmuziek’ en ‘lichaamsverheerlijking’.
En eigenlijk vind ik ze prachtig, onze refo’s. Met een onwankelbare apathie gaan ze hun eigen gang. De zuilen zijn opgeheven. Bij hen niet. Winkels zijn 24/7 open. Niet in Barneveld. Niemand gaat meer naar de kerk. De refo’s wel. Niemand heeft problemen met reclame voor overspelsites langs de rijksweg. De SGP wel. Niemand gelooft meer in religieus geïnspireerde politiek. De refo’s wel. Niemand maakt zich meer druk om ‘gepasseerde stations’ als homohuwelijk, abortus en euthanasie. De refo’s wel. Niemand zeurt om een vloek meer of minder. De refo’s wel. Niemand denkt na over de verschillen tussen man en vrouw. De refo’s wel. Niemand zet vraagtekens bij onze fitnesscultuur. De refo’s wel. En daarom hou ik van ze.
Nee, ik ben het niet eens met hun cultuurpessimisme, want ik ben rooms-katholiek. Nee, ik heb niets met hun weerstand tegen vrouwen in de politiek, want ik stem ChristenUnie. Nee, ik heb niets met hun zondagssluiting, want ik shop op zondag ook graag in de Jumbo na de kerkviering. Nee, ik heb niets met hun islamangst, want de vrijheid die wij moslims schenken, is precies dezelfde vrijheid die zij hebben om hun zuil in stand te houden. Nee, ik heb niets met hun strikte Bijbeluitleg, want ook ik ben postmodern.
Maar ik hou wel van ze, van onze refo’s. We moeten ze koesteren. Beschermen zelfs. Ze zijn ons spiegelbeeld, individueel en collectief. Geboren uit dezelfde Nederlandse klei en Noordzeeschuim. Ze bidden tot een God die wij stiekem vergeten zijn. Ze geloven in een wereld die niet meer bestaat. Maar ze vormen een slijpsteen van onze tijd.
Bij alles wat wij vieren als vanzelfsprekende veroveringen van onze moderniteit, zetten zij een vraagteken. Wij hoeven niet te worden zoals zij. En de refo's hoeven niet te worden zoals wij denken te zijn, tolerant, vrijgevochten, grenzeloos.
Ga, Jacolien Bonestroo-Hoogstraten. En veel succes met je refo-fitnesstempel.
Frank G. Bosman is cultuurtheoloog en commentator bij Dit is de Dag
Om deze inhoud te tonen moet je toestemming geven voor social media cookies.