Britse verkiezingen: 'Please stop talking'

Natuurlijk zijn de Britse verkiezingen spannend en blijft het voorspellen van de uitslag riskant. Het is trouwens journalistiek tegenwoordig verstandiger meer rekening te houden met het onverwachte dan met het zekere. Toch houd ik het op Theresa May. Wordt het anders, is ook dat uit te leggen. Kortom, met terugwerkende kracht kan ik er nooit naast zitten. Daarom is politieke journalistiek ook zo’n heerlijke bezigheid.

Het beeld de laatste week is dat Jeremy Corbyn het heel goed doet en de huidige conservatieve premier Theresa May in de nek blaast. Maar dat beeld verdient wel enige uitleg.

Het is waar, honderden, zo niet duizenden kiezers weet Corbyn op campagnemomenten naar zich toe te trekken.

Maar als je een verkiezingsavond van de SGP op Tholen bijwoont, denk je ook dat het op het Binnenhof radicaal gaat veranderen. Want op Tholen is de SGP al eeuwen de grootste partij en wie niet op Kees van der Staaij stemt, heeft bij God iets uit te leggen.

Corbyn dus. Die bezocht vooral kiesdistricten waar zijn populariteit en winst gegarandeerd is. Goed voor het shot in de grote journaals, beïnvloedt de berichtgeving en daardoor ook de peilingen.

Een paar weken geleden, toen er journalistiek iets minder werd opgelet, kon je horen dat ze op het hoofdkwartier van de Labour Party maar wat deden. Ze wisten daar niet precies welke sociaal-democratische boodschap moest worden uitgevent, hoe Corbyn verkoopbaar gemaakt moest worden en ging er in het organiseren van de chaos de meeste tijd zitten.

Zelfs met de Partij van de Arbeid bij ons leek het niet te vergelijken.

Hoe anders nu. Campagnes duren soms lang, maar het is een gegeven dat het beeld in één enkele dag kan omslaan.

Verhaal slaat aan

Hoewel een deel van de Britse pers er een dagtaak van maakt Corbyn af te schilderen als een levensgevaarlijke gek, heeft Corbyn een verhaal dat wel aanslaat.

In het Verenigd Koninkrijk bloeit de ongelijkheid, zit de middenklasse in de knel en is de onderklasse allang afgeschreven. Om dat waar te nemen hoef je niet links te zijn. Ik ken het land goed en schrik vaak van de armoede. Overdag buschauffeur en ’s-avonds portier, hopelijk wordt in het regeerakkoord in Den Haag afgesproken dit in Nederland te voorkomen.

Theresa May is een soort Magaret Thatcher, althans dat wil zij zijn: duidelijk, to the point, niet bang, onbuigzaam.

Maar ze had het moeilijk in de campagne. Ze moest eerder slecht vallende standpunten bijvijlen.

En laat ik mijn mening als UK-observator niet verhullen: het hele Brexit-gedoe is krankzinnig.

Uit Brussel hoor ik dat van de Britse politieke leiding nog geen enkel zinnig scheidingsvoorstel op het Schumanplein is geland.

Dat Brexit in twee jaar, volgens de regels, is afgerond, is ondenkbaar.

Zo’n 20 duizend, naar beneden afgerond, Europese wetten en regels moeten worden doorgeplozen om te kijken wat blijft en wat moet gewijzigd.

Neem daarbij de onzekerheid voor de hier werkende Europeanen die straks visa moeten aanvragen; dat maakt de scheiding niet alleen complex maar ook onzeker.

Waarmee ik toch blijf zeggen dat Groot-Brittannië een geweldig leuk, raar land is. Het eilandgevoel verbindt in crisistijd, en ontroert zoals bij het herdenkingsconcert laatst in Manchester.

Kiesstelsel

Raar is ook het kiesstelsel. UKIP – een soort PVV-light - die mede een van de gangmakers was bij het Brexit-referendum, heeft nu nog net één zetel in het parlement, waar plaats is voor 650 politici. Wie de meeste stemmen krijgt in een kiesdistrict krijgt de zetel, de andere kandidaten hebben het nakijken, wat iets onwerkelijks heeft.

Voor campagnetaal ben je hier hoe dan ook aan het goede adres en valt er veel te leren voor onze Haagse toppers.

Ik lees in de Guardian dat je in de politiek met drie woorden alles kan zeggen: Brexit means Brexit; Enough is enough; Please stop Talking.

Kees Boonman, politiek commentator van o.a. Radio EenVandaag en Kamerbreed, is in het Verenigd Koninkrijk en bericht vanuit Londen over de verkiezingen die vandaag worden gehouden. Meer over de Britse verkiezingen zien, horen en lezen? Kijk hier voor de eerdere berichtgeving van EenVandaag.