Alles went. Zelfs een aanslag. Of…
- Nieuws
- Alles went. Zelfs een aanslag. Of…
[EO] Ik heb mijn plannen voor woensdagavond niet aangepast. Ik had met een vriend afgesproken naar een voorstelling van Pieter Derks te gaan en die afspraak is gewoon doorgegaan. Toen ik om me heen keek in het theater, bleek ik niet de enige te zijn die toch was gekomen. Integendeel, ik zag (behalve helemaal achterin) geen lege plekken. En Pieter Derks was er ook gewoon.
Ik heb zelfs niet even op m’n telefoon gekeken, halverwege de show. Om te checken of er nieuws was uit Londen. Om het nieuwe dodental te weten te komen. Om te lezen hoe ver het aantal gewonden was opgelopen.
Ik keek pas, toen ik na afloop in de rij stond om een drankje te kopen. Het aantal doden bleek verdubbeld: van twee naar vier.
Pas gistermorgen drong het goed tot me door: het went dus, zo’n aanslag. Het is bijna gewoon geworden. En met dat ik dit opschrijf, vraag ik me af of ik dat wel wil, wennen aan aanslagen. ‘Alles went. Zelfs een aanslag.’ Verschrikkelijke kop boven deze column.
De terreurdaad in Londen vond kort voor onze radio-uitzending plaats. Een van de gasten voor Dit is de Dag belde af. Hij vond het niet gepast over de Brexit te praten, terwijl de gewonden in de straten van Londen lagen. Ik vermoed dat deze man zo ongeveer de enige is die zijn agenda heeft aangepast vanwege Londen.
Dat was op vorige aanslagavonden anders, zo is mijn indruk. Natuurlijk, het zal te maken hebben het gelukkig relatief geringe aantal doden. Het had erger kunnen zijn en in Berlijn en Nice was het ook veel erger.
‘Keep calm and carry on’, was gisteren een veel gehoorde kreet. ‘Opstaan en doorgaan’, kopte het Parool gisteravond zelfs.
Ik merk dat ik het niet goed weet. Dat ik klem zit. Hoezo kalm blijven als onschuldige mensen volkomen willekeurig worden vermoord, alleen omdat ze in Londen zijn? Ik bedoel: wie is er niet op de plek van de aanslag in Londen geweest? En hoezo opstaan en doorgaan, op het moment dat het hart van een westerse democratie wordt aangevallen? Het is om razend van te worden.
En tegelijkertijd weet ik ook wel dat veel daders, in dit geval vermoedelijk Islamitische Staat, erop uit zijn dat we razend worden. Dat we bang worden, in paniek raken, niet meer weten waar we het zoeken moeten, dat we rare dingen gaan doen, onze eigen vrijheden gaan beperken.
Ik zit dus klem. Ik wil absoluut niet wennen. En ik wil ook absoluut de daders niet in de kaart spelen. Dus zeg het maar. Ziet iemand een derde weg?
Laat het me weten op @tijsvandenbrink. Alvast bedankt!
Tijs van den Brink is presentator Dit is de Dag
Gerelateerd
