Voetbal…jeetje, Nederlands voetbal

Of ik het voetbal niet gevolgd had? Neen, of misschien een beetje. Ik wist dat Frank de Boer naar Italië was getrokken en had de soap rond Ajax van redelijk dichtbij meegekregen, maar dat het weerom zo’n warwinkel was, verbaasde me.

Ieder jaar weer is het voetbal van augustus een soort voorspel van wat er vanaf september en de rest van de maanden werkelijk zal gebeuren. De KNVB had dit jaar ook nog de werkelijk onvoorstelbare inval gekregen om in het weekend te gaan beginnen waarin ook de Olympische Spelen van start gingen en zo’n vergissing betaalt zich direct uit: wat wordt er verschrikkelijk matig gespeeld, wat heerst er veel onzekerheid en wat zitten de voetballeiders met de handen in het haar.

Om welke reden dan ook vindt de internationale voetbalwereld het een goed idee dat nationale competities in augustus van start gaan en dat er dan ook gedurende ruim drie weken wedstrijden gespeeld worden met spelers die als handelswaar in het verse Hollandse gras rondrennen en die, op enig moment, verkocht worden naar Estoril, de tweede divisie in Finland of Ajax of desnoods Hull City.

Al jaren moppert iedereen over deze krankzinnige kronkel in de kleine hersenpartijen van de voetballeiders, al jaren vindt iedereen in de voetbalwereld dat dit idiote systeem nu maar eens afgeschaft moet worden, maar ook al jarenlang lopen de clubbazen overal achter de grote bazen aan: ze zwijgen, protesteren niet eens en weten dus ook (als ze nadenken) dat ze een soort van geaborteerde start van de competitie meemaken, dat er competitievervalsing plaatsvindt, dat die eerste serie wedstrijden gespeeld worden met jongens die straks de deur uit zijn gedaan omdat geld toch maar mooi geld is en dat het systeem dus niet deugt. Iedereen doet eraan mee, iedereen zwijgt en er deugt niets van.

Niet dat het ook maar ergens verandert, het blijft een onwaarschijnlijk groot zwaktebod dat je, waar dan ook, een competitie begint en gedurende ruim drie weken van alles aan je selectie mag en kan gaan veranderen. De elftalfoto’s van de eerste week van augustus zijn op 1 september in vele gevallen niets meer waard. Er zijn twee spelers weg en drie bij gekomen en dus worden er van Oslo tot Sassari en van Athene tot in Groningen nieuwe foto’s genomen.

Spelers verhuizen, moeten een heel snelle inburgeringsstage doorlopen, spreken de taal van het land niet, snappen de cultuur niet, maar dat schijnt helemaal niet belangrijk te zijn; die drie weken in augustus zijn eigenlijk weken om makelaars te helpen, geldstromen te activeren en genereren, de rijken rijker te maken en het internationale bordspel “Where to play football this year” populair te houden.

Ik zie het zo voor me. Redelijk goede scorende Afrikaanse spits van Portugese ploeg zoekt Fribourg op de kaart, want daar moet hij op 31 augustus zijn om zich te laten keuren. Hij laat zijn familie nog even thuis, want er is hem een ruime suite in een goed hotel beloofd. Hij vertrekt en meldt zich in Baden Würtemberg. Ai, Freibourg, verkeerde stad, maar wist hij veel. Hij moet over de grens, in Zwitserland zijn. Frei of Fri…neen, dat had hij bij aardrijkskunde nooit geleerd. Hij had overigens nooit aardrijkskundeles gehad, dus…

Dit is geen verzinsel, het is voorgekomen…

Of ook: een goede voetballer van Twente verhuist naar Ajax. Men huilt in Enschede, men lacht in Amsterdam. Maar hebben deze clubs dan geen eergevoel? Dat ze meedoen in deze dwaze dans van de voetballeiders en de machtige makelaars? Een competitie gedijt op basis van redelijke pariteit. Overal en zeker in het geordende Nederland. Die jongen kan toch ook in juni verkocht en verhuisd zijn; dat was goed geweest voor iedereen, maar niet voor de makelaar en de geldstromen.

Ik kijk naar Ajax dat op bezoek is bij Go Ahead. Ajax is in Rusland weggespeeld door een stel houthakkers op kicksen. De Eagles denken dat ook te kunnen, maar blijken toch drie, vier of eigenlijk zeven klassen te matig te spelen. Hoe kan het anders, promovendus van de eerste divisie in Nederland, hoe goed ben je dan? De muis en de olifant, nietwaar?

Hoewel? Ajax dat thuis van Willem II verliest, Ajax dat gelijk speelt tegen Roda JC en Willem II en Roda die een hemeltergend slecht duel afleveren waar niemand in staat is de bal in de richting van het doel te schoppen. Niet om aan te gluren, maar de trainers zeggen dat de spelers nog aan het systeem moeten wennen.

Wat een ongelofelijke onzin…

Misschien nog een laatste linkerspits uit het tweede van Valencia laten overkomen of een geharde Roemeen die weliswaar een slechte knie heeft, maar wel weer lekker goedkoop is?

Morgen toch maar weer eens met de sponsor praten…

Het leukste zijn de korte vraaggesprekjes met spelers die “on the bubble” leven. Ze willen eigenlijk niets zeggen, maar schutteren zich door hun woorden heen. Ze wachten af en ja, er is misschien wel interesse bij Lausanne, Lens of ergens bij een tweede divisieploeg in Schotland.

Geaborteerde competities, dat zijn het. Het gaat al jaren zo en niemand verandert het bijna moorddadige systeem. Logisch nadenken heeft geen zin, want dat kan bijna niemand in die wereld.

Het is zielig dat het zo verder gaat, maar de voetballeiders zijn tevreden en schenken zich nog eens in.

Ergens in Noorwegen staat nog een Ghanese doelman op een leeg vliegveld. Hij zou toch afgehaald worden. In Nederland stapt een ietwat verlegen halfspeler uit Riga een willekeurige kleedkamer binnen. Hij stelt zich beleefd voor aan de mannen die elkaar al lijken te kennen. Hij kijkt naar zijn shirt; het hangt in de linkerhoek. Nummer 13. Wat had zijn trainer hem ook al weer gezegd?

Dat hij zijn best moest doen zo snel mogelijk ingeburgerd te raken. Dan zou alles goed komen. En hij sliep de eerste weken in een kamertje van Hotel De Kroon. Neen, de wifi deed het daar niet. Ja, hij kon een tweedehands Datsun van de club meekrijgen. Een rode. En vrijdag moest hij met het tweede meespelen in een oefenpotje tegen Xerxes. Vier uur bij het stadion verzamelen.