Hoe het Marrakesh-pact Nederland voorgoed veranderde

Het Marrakesh-pact, ken je het nog? Eind vorig jaar leek de term hard op weg om met stip in de Van Dale te komen. Nu is het stil, hoor je er niemand meer over. Raar eigenlijk. Nederland zou naar de gallemiezen gaan zodra het migratie-compact erkend zou worden. Als je ’s lands scherpste geesten moest geloven tenminste.

Nu die erkenning er is hebben we ons in de afgrond gestort. Volgens Syb Wynia (Elsevier) heeft het Westen zelfmoord gepleegd. Of denk aan de rake woorden van Baudet (FvD) en Fritsma (PVV). De grote volksverhuizing is begonnen nu grote groepen mensen in Afrika en het Midden-Oosten met deze uitnodiging onder de arm op hun bootjes zijn gestapt.

Vergeet ook niet dat de pers aan banden is gelegd. Inmiddels mag alleen nog positief over migratie bericht worden. Tegelijkertijd gaan er blitse folders naar verre landen waarin we vertellen hoe gaaf het is om naar Nederland te komen. Van het asielrecht is overigens niets meer over. Immigranten hoeven immers maar met het pact te wapperen en ze krijgen een verblijfsvergunning. Of niet?

Asielclaims

Als je naar de feiten kijkt is er eigenlijk weinig tot niets veranderd. De IND-cijfers laten zien dat de asielinstroom niet hoger ligt dan voorheen. Ik heb nog geen rechtszaak gezien waar een advocaat met het compact wapperde. Van de door het FvD voorspelde eindeloze proefprocessen is geen sprake. Jurjen van den Bergh van de progressieve burgerbeweging De Goede Zaak drukt me bij navraag op het hart dat er nog geen masterplan is om het compact tot asiel-wapen te smeden.

Gek genoeg heb ik nog steeds geen uitnodiging gehad voor een immigratie-bewustwordingscursus, noch heb ik van het ministerie richtlijnen ontvangen hoe voortaan over migratie te berichten. Zelfs een belletje naar het ministerie van Onderwijs Cultuur en Wetenschap leverde geen propaganda-protocol of aankondiging van een leertraject op. Van een internationale kom-naar-Nederland-campagne heb ik ondanks het nodige speurwerk overigens geen bewijs kunnen vinden.

Als er al iets veranderd is op migratie gebied dan is het dat Nederland strenger is geworden. De grootste wijziging op dit dossier sinds december is het schrappen van de permanente kinderpardon-regeling en het verdwijnen van de discretionaire bevoegdheid in ruil voor een eenmalig pardon waar ongeveer duizend kinderen een beroep op doen.

Henk Otten

Misschien is dat wel de reden waarom Henk Otten, de FvD-aanvoerder in de senaat, zich niet meer zo druk maakt om het Marrakesh-pact. In een interview met de NRC blijkt het dossier opeens geen halszaak meer. Misschien dat hij ook ziet dat figuren als Thierry Baudet soms ongegronde voorspellingen doen en het daarom beter is naar de feiten te kijken.

Ik vrees dat er iets anders aan de hand is. De figuren en partijen die om het hardst schreeuwen dat zij de burger wél serieus nemen, minachten die ‘normale Nederlander’ juist. Zij gaan er prat op dat de gemiddelde Nederlander toch geen geheugen heeft. Het idee is dat je daarom feitenvrij moord en brand kunt schreeuwen, maar dat niemand het lang genoeg onthoudt om je op die onzin te betrappen.

Wellicht moeten we het openhartige gesprek van Otten met NRC gisteren ook zo zien. Als een cynische poging om in het driedaagse paasweekend alle aandacht te pakken. Terwijl je en passant nog wat twijfelende VVD’ers naar je toe kunt trekken die de branie van Baudet net te gortig vinden. Allemaal zonder dat je je druk maakt over wat dit op de lange termijn betekent. Omdat je er eigenlijk vanuit gaat dat iedereen over een half jaar vergeten is wat je gezegd hebt. Zodat je vlak voor de verkiezingen glashard kunt zeggen dat je een sterke partij zonder intern gekonkel bent.

David van der Wilde is politiek redacteur voor De Nieuws BV