Renze Klamer: Gematigd? Wees radicaal!

Het past ook wel bij ons Nederlanders, we zijn graag een gematigd volkje. Iedereen mag best z’n overtuiging en eigen ideeën hebben, maar wel een beetje gematigd alstublieft. Geloof je in God? Prima, maar val mij er niet te veel mee lastig. Vegetariër? Oké, maar ik wil je niet horen als ik m’n hamburger zit te eten. En als iemand het wel in z’n hoofd haalt om je een preek te geven over die hamburger, is het: "Hela, matig je toon eens een beetje!"

Een matig landje. Niet te verwarren met de andere betekenis van matig, zijnde niet best of middelmatig. Nee het gaat er om dat het allemaal niet te overdreven is, binnen de perken. Het past ook wel bij een democratie, een klimaat van 'matigheid'.

Toch vind ik het eigenlijk maar een beetje kleurloos, al die gematigde matigheid. Stel je voor dat onze olympiërs allemaal maar een beetje gematigd zouden zijn. “Ik ben wel heel goed op de rekstok, maar als iemand anders wint ben ik ook best tevreden. Gouden medaille? Doe even relaxed, brons is ook een podiumplek!"

Of in onze politieke: een gematigde VVD-er. “We willen dat mensen langer doorwerken, maar als iemand daar geen zin in heeft, is er ook over te praten.”Mark Rutte als gematigde liberaal, Epke Zonderland als gematigde turner. En nadat Dafne Schippers de 100 meter wint, zegt de gematigde sportverslaggever: “Nou Dafne, vooruit, dat was best een aardig sprintje.”

Wat mij betreft maken we geen streven van gematigdheid. Natuurlijk, respect voor de wet is wel handig. Maar los daarvan: Wees eens lekker radicaal! Ga ergens voor! Verlies jezelf in enthousiasme! Overtuig eens iemand anders van je ideeën! Met respect voor de wet, maar verder absoluut niet gematigd! Anders wordt het leven wel heel erg saai.