Waarom we onze vertalers moeten koesteren: 'De waardering kan niet hoog genoeg zijn'

"Ik heb me vanaf mijn studietijd met poëzie beziggehouden en ben er steeds meer geïnteresseerd in geraakt", vertelt Naaijkens. "Ik vind de intensiteit van de taal mooi, waar heel gecomprimeerd uitspraken gedaan worden en vervolgens te kijken of dat ook in een andere taal tot stand kan komen."

"Het is een nieuw gedicht dat je maakt", zegt Naaijkens, "maar je probeert wel trouw te zijn aan datgene wat er staat. Je voelt aan wat de dichter in jouw taal gezegd zou hebben en welke woorden die gekozen zou hebben. Je leert zijn gevoeligheden en voorkeuren kennen en die probeer je weer te geven in jouw taal. Ik maak het niet mooier, maar wel anders. Nederlandse woorden zijn korter, langer of hebben een andere gevoelswaarde. Dat heeft effect op het geheel."

'Er blijven er steeds minder over'

"De waardering voor het vertalerschap kan niet hoog genoeg zijn. Voor mij is het vertalen een vak op het hoogste academische niveau", aldus Naaijkens. "Mensen die een vreemde taal studeren, moeten nog gespecialiseerd worden in de wereld van vertalen. Niet alle studenten zijn in de wieg gelegd daarvoor. Er zijn er steeds minder die overblijven, dus die moeten gekoesterd worden. Die moeten nog meer opgeleid worden en opgevangen door het hele cultuurstelsel.

Naaijkens: "De teloorgang van de talen aan universiteiten gaat mij aan het hart. Vertalen is cruciaal in alle communicatie, zelfs in de handelswereld. Dat moet blijven. Literair vertalen vergt nog wat meer. Dat zijn teksten die je niet zomaar door een vertaalmachine kunt halen."