Koos Terpstra: 'Ik heb mijn jeugd herschreven tot de jeugd zoals ik hem zou willen hebben'
- Nieuws
- Koos Terpstra: 'Ik heb mijn jeugd herschreven tot de jeugd zoals ik hem zou willen hebben'
In zijn nieuwe boek Het Eiland gaat schrijver en theatermaker Koos Terpstra op zoek naar zijn jeugd op Texel. "Ik heb het boek geschreven om de lezer vooral over z'n eigen familiegeschiedenis na te laten denken."
Koos Terpstra in Kunststof
Koos Terpstra werkte bij verschillende toneelgezelschappen en was jarenlang artistiek leider van het Noord Nederlands Toneel. Zijn stukken werden vertaald in het Duits, Engels, Frans en Zweeds. Nu is er zijn eerste roman.
Betrouwbaarheid van het geheugen
Een belangrijk thema in het boek is de betrouwbaarheid van het geheugen, van herinneringen. Wat onthoudt een mens van zijn jeugd? 'Wat weet je ellendig weinig over je eigen leven', schrijft Terpstra. "We denken altijd van onze herinneringen, zo is het gegaan en dat is waar. En dat is gewoon helemaal niet waar", legt hij uit.
"Ik heb altijd dagboeken bijgehouden. Als ik ze teruglees kom ik erachter dat dingen in mijn hoofd heel anders zitten. Dat kan soms heel pijnlijk zijn, soms heel prettig. Dat wilde ik voelbaar maken."
Boek als theater
Het boek is bijna een theatervoorstelling. "Ik heb enorm mijn best gedaan ervoor te zorgen dat je nooit kunt weten wat het volgende hoofdstuk wordt." Toch is het een samenhangend geheel. "Ik heb hard aan de structuur gewerkt. Al moest de structuur onzichtbaar zijn: ik wilde dat het een pageturner werd.
Aan de ene kant wilde ik het zo dicht maken dat je langzaam moet lezen, en aan de andere kant moest je de hele tijd het gevoel hebben dat je door wilt lezen. Elke truc die ik uit het theater ken zit in het boek. Theater is filmstructuur. Dat is echt een bouwwerk dat je van voor naar achter moet bouwen. Daar heb ik in de loop der jaren wel geleerd om iets boeiend te laten blijven."
Ik zou nooit een autobiografie schrijven
Geen familiegeschiedenis
"Ik was er niet op uit om jeugdherinneringen te schrijven. Het is geen familiegeschiedenis. Dit boek heet een roman en is geen autobiografie. Ik heb de autobiografie als middel gebruikt om een roman te schrijven. Ik heb het geschreven om de lezer vooral over z'n eigen familiegeschiedenis na te laten denken."
"Met z'n allen zijn we zo bezig na te denken over waarom we zijn en wie we zijn. Dat vind ik het leukst om te doen, ook in mijn theaterwerk: iets losmaken bij degene aan de andere kant."
Gerelateerd
