Ernest van der Kwast: 'Ik heb geleerd om te stoppen met vloeken, met janken en gefrustreerd raken'
- Nieuws
- Ernest van der Kwast: 'Ik heb geleerd om te stoppen met vloeken, met janken en gefrustreerd raken'
Schrijver Ernest van der Kwast richtte een project op om hulp te bieden aan jongeren in Rotterdam met problemen, van schulden tot criminaliteit en verslaving. In zijn nieuwe roman Ilyas onderzoekt hij of je dit soort mensen écht kunt helpen. "Kan iemand de stappen maken, omdat jij weet hoe het leven werkt?", formuleert de schrijver in Kunststof.
Aangemoedigd door Hugo de Jonge
Van der Kwast besloot het project Rotterdamse Douwers op te zetten nadat, nu minister, Hugo de Jonge, destijds wethouder Onderwijs, Jeugd en Gezin in Rotterdam, hem aan moedigde iets te doen. "Ik nam toen af en toe een jongere onder mijn hoede en ging dan met hen naar het stadhuis of dingen regelen. Toen De Jonge naar Den Haag ging, heb ik de Rotterdamse Douwers opgericht."
Er zijn twee werelden in de stad
Douwers zijn vrijwillig werkende mentoren die midden in de (Rotterdamse) maatschappij staan en zich graag willen inzetten voor deze jongeren. Een Rotterdammer die belangeloos hulp biedt om een jongere een duwtje in de rug te geven door samen met deze jongere een weg terug te vinden. Hulp bij organisaties, ambtelijke molens of zich achter pantserglas verschuilende incassobureaus.
'Het gaat erom dat je alles geeft'
"Ik ben echt met jongeren in aanraking geweest waarvan ik gehuild en geschreeuwd heb, van waarom lukt dit je niet? Een cannabis verslaving is echt klote. Het is heel lastig al die patronen en demonen bij mensen te doorbreken. Ik ben geen professioneel hulpverlener. Ik kan luisteren, of ze aan een psycholoog koppelen. Ik kan iemand de noodzaak laten zien om af te kicken. Als die stap is gemaakt, kan ik meegaan met de trein, met de fiets en samen naar de therapie gaan."
Het kost de schrijver veel tijd. "Ik heb zelf een assistent moeten nemen om dit werk te kunnen doen. Het lukte mij niet meer om al mijn e-mails nog te beantwoorden. En ik vond het ook een beetje futiel worden om me daarmee bezig te houden."
Je kunt beginnen bij een mensenleven, bij een jongere. En misschien daarna nog een jongere.
"Dat is probleem van het systeem: die jongeren hebben steeds een ander persoon voor zich." Wat deze jongeren vooral nodig hebben is continuïteit en stabiliteit. "Het gaat erom dat je volledig kunt helpen, dat je alles geeft. Dat je niet loslaat en bij iemand blijft staan. Want dat gevoel hebben ze nog nooit gehad in hun leven, ook niet van hun ouders."
Verveling van succes
Ernest van der Kwast is internationaal succesvolle auteur van bestsellers als Mama Tandoori en De ijsmakers. En juist dat succes bracht de motivatie voor dit project. "Een soort verveling met mijn eigen succes. Ik heb kinderen die maken het goed, ik heb een baan. Ik maak me nooit zorgen, zelfs nu niet. Het is de vraag naar zingeving. Wat als we iets gaan doen waarvan we niet zeker weten of het lukt? Dat is de vraag. Dat is ook de zoektocht en de queeste in deze roman."
Ik ben heel hoopvol
"Ik kan niet afkicken voor iemand anders, of gaan werken voor iemand anders. Wat je wel kunt doen ik ongelooflijk veel geduld hebben. Ik heb geleerd om niet mijn haren uit te trekken. Ik heb geleerd om te stoppen met vloeken, met janken ook en gefrustreerd raken.
Gerelateerd
