Zorgen over krimpende konijnenpopulatie: 'Het zijn de smaakmakers van de duinen'

"Dat komt door twee virusziekten. Eerst myxomatose in de jaren 1950. Daar zijn ze een beetje van hersteld. Toen kregen de konijnen in 1990 een tweede ziekte, VHS of RHD", weet Dekker. "Dat heeft echt voor een daling in aantallen gezorgd. De konijnenpopulatie is sinds 1990 helemaal ingeklapt tot zeer schaarse aantallen."

Geven dynamiek in het landschap

"Een konijn lijkt een heel suf en lief diertje, maar met name in de duinen is hij echt de smaakmaker. Het is een dier wat graaft en graast, daardoor geeft hij heel veel dynamiek in het landschap. Hij haalt zand op, zo komt er mineraalrijke grond naar boven. Hij maakt kale plekken waar allerlei plantjes kunnen groeien die houden van open zand."

"Kortom, konijnen zorgen voor een heel divers duinlandschap. Maar nu groeien de duinen op heel veel plekken dicht met meidoorn en duindoorn. Dat is niet goed. Het microklimaat verandert en door de hele keten zie je effecten", aldus Dekker.

"Met duinbeheerders proberen we de effecten die het konijn op de duinen heeft na te bootsen, door bijvoorbeeld stukken te maaien. We hopen de konijnen zo weer op te helpen, samen met een resistentie tegen het virus", zegt Dekker. "Het is wel een gekke situatie, want we hebben nog steeds plekken waar konijnen schade en overlast geven. Daar worden ze zelfs geschoten. De ideale oplossing is om konijnen uit die plekken weg te halen en op plekken te zetten waar ze welkom zijn."

Ingeburgerd in ons ecosysteem

"Konijnen zijn een beetje een nieuwkomer", vertelt Dekker. "Sinds de ijstijd zag je ze langzaam optrekken vanuit Spanje, maar pas in de middeleeuwen zijn ze hier geïntroduceerd. Het was een heel hip relatiegeschenk tussen edelen en geestelijken. Sindsdien hebben ze echt een plekje veroverd en zijn ze goed ingeburgerd in ons ecosysteem."