Jongeren spelen verhalen uit WOII na in theatrale route rondom Holocaustherdenking: 'Mooi om te kunnen spelen'

"Ik speel het verhaal van Betje Appelboom", legt Lis uit. "We stonden voor het Namenmonument, en moesten een naam uitkiezen om het verhaal van te spelen. Mijn oog viel op de naam van Betje Appelboom, gewoon omdat ik het een leuke naam vond."

Bergen-Belsen

"Over Betje Appelboom was wel weinig informatie beschikbaar, maar wel één mooi verhaal: ze heeft namelijk in de keuken van Bergen-Belsen gewerkt. Ik vond dat mooi om te kunnen spelen", legt Lis uit.

Het verhaal van Betje Appelboom is één van de vier verhalen die zondag centraal staan. "We zien vier jongeren die ons op een theatrale wijze begeleiden door Amsterdam", legt begeleider Andrada Simo uit. "De route begint bij het Spiegelmonument in het Wertheimpark, en vanaf daar lopen we naar het Namenmonument, waarop de 102.000 namen van vermoorde Joden, Roma en Sinti staan. Tijdens de route spelen ze scenes uit het leven van vijf namen die de scholieren van het monument hebben gekozen. Het is een poging tegen het vergeten, en bedoeld om de verhalen meer invoelbaar te maken."

Tegen het vergeten

En dat werkt, beaamt Lis. "Ik heb wel echt veel geleerd, en ben er veel over na gaan denken. Ik wist wel wat er speelde, maar ik had er nog niet bij stilgestaan. En nog niet ingezoomd op één bepaald persoon. Als je dat doet, kun je veel beter zien hoe het echt is gegaan, of wat er zich in het kamp heeft afgespeeld."

Simo: "Het geeft alleen maar aan hoe belangrijk het is dat we dit blijven doen. Doordat jongeren zich verplaatsen in het verhaal van een ander, en door met ooggetuigen van de oorlog in gesprek te gaan, kunnen ze zich makkelijker verhouden tot de geschiedenis. We brengen het dichter bij hun eigen leefwereld."