'Ik had me beter gevoeld als hij wel schuldig was'

Villerius is op het verzoek van Clinton Young in zijn verhaal gedoken. "Hij wilde dat iemand met common sense naar zijn zaak zou kijken. En iemand die een podium heeft." Villerius sprak met hem in de dodencel in Texas, waar ze alleen met hem mag praten als hij in een stalen constructie en achter glas plaatsneemt. "Ik mocht hem maar eens in de 90 dagen opzoeken, omdat je anders een vriendschap zou kunnen opbouwen. En ik kan hem niet zomaar bereiken, daar zitten altijd zeven of acht dagen tussen."

Bekijk hier het gesprek met Jessica Villerius

'Indirect bewijs is lijdend geweest in deze zaak’

Young beweert dat hij onschuldig is en Villerius heeft niets kunnen vinden dat op zijn schuld wijst. "Indirect bewijs, circumstantial evidence, is leidend geweest in deze zaak", vertelt Villerius. Young zat bijvoorbeeld rechts naast het slachtoffer en er is vanaf de linkerkant geschoten. Clinton Young had dus om een hoekje met zijn linkerhand, terwijl hij rechtshandig is, moeten schieten. "Het kan gewoon feitelijk niet", zegt Villerius. "Het is echt uitgesloten en dat zegt de lijkschouwer ook."

In haar zoektocht is Villerius bijgestaan door verschillende juristen. "Ik heb ieder scenario op meerdere vlakken getoetst, want ik wilde zeker weten of mijn onderbuikgevoel klopte. Ik heb er echt van alles aan gedaan om dat wapen in zijn hand te plaatsen. Want, om heel eerlijk te zijn, had ik dan lekkerder geslapen. Ik wens niemand de doodstraf toe, maar ik had me beter gevoeld als bleek dat hij wel schuldig was."

Als je een officier met gevoel voor drama treft, hang je

Clinton had een pro-deo advocaat die zich helemaal geen raad wist met de zaak, vertelt Villerius. Hij heeft geen verklaring afgelegd en de medeverdachten wezen direct naar hem en sloten een deal. "Zo'n jury wordt een heel ander verhaal voorgehouden en als je een officier van justitie hebt met een goed ontwikkeld gevoel voor drama, dan gaat een jury gewoon voor gaas", vertelt Villerius.

Het lijkt erop dat medeverdachte David wél schuldig is. Villerius zoekt David ook op in de gevangenis om zijn kant van het verhaal te horen. Hij is niet tot de dood veroordeeld.

Advocaten van Clinton hopen nu om de zaak opnieuw voor de rechter te krijgen, maar die kans is erg klein. “David kan pas voor vervroegde vrijlating in aanmerking komen als Clinton is geëxecuteerd", vertelt Villerius. "Dus hij gaat voor die tijd echt niet zeggen hoe het zit.”

Kijk hier de documentaire Deal met de dood

De zaak van Clinton

Op 24 en 25 november 2001 vinden er twee moorden in Texas plaats. Er worden 4 jonge jongens in de leeftijd van 18 tot 22 jaar gearresteerd: David, Mark, Darnell en Clinton. De eerste drie vormen een groep hechte vrienden. Clinton, net 18 jaar en de jongste van het stel, kennen ze nog niet zo lang. Na hun arrestatie getuigen de drie vrienden dat Clinton de schutter was in beide zaken. Clinton weet niet wat zij hebben verklaard maar besluit dat hij niet met de politie praat zonder advocaat. ''Vanwege de cultuur waarin ik opgroeide: ik ging de mensen waarmee ik was, niet verraden.''

Niet wetende dat de andere drie een deal met Justitie hadden gesloten in ruil voor strafvermindering, houdt hij vol dat hij niets wil verklaren. In de rechtszaal komt dat als een boemerang terug: omdat hij niet getuigt zal de jury nooit zijn verhaal horen. De drie jongens passen hun verklaringen ontelbare keren aan, leggen tegenstrijdige verklaringen af en forensisch bewijs wordt niet getest, niet aan de jury voorgehouden of ‘raakt zoek’.

Desondanks krijgt Clinton een vernietigend oordeel van de jury te horen: schuldig. Hij wordt ter dood veroordeeld. Twee van de drie jongens geven achteraf toe dat ze een deal hebben gesloten. Een van hen getuigt onder ede het schot in de eerste zaak te hebben gelost, de ander vertelt in de gevangenis aan medegedetineerden dat hij de echte dader in de andere moordzaak is. Het verandert niets aan Clinton’s lot: hij kan iedere dag een datum voor zijn executie krijgen.