Op zoek naar de kracht van laatste woorden

Laatste woorden voorbereiden

In Als Ik Morgen Doodga gaan David Weel en Louise Anthonissen hun fascinatie voor laatste woorden achterna. Want ondanks hun grote liefde voor taal, hebben ze daar nog nooit eerder bij stil gestaan. Ze worden gedreven door hun persoonlijke ervaringen met het thema, en gaan in gesprek met mensen die binnenkort zelf hun laatste woorden zullen uitspreken. Zo ontmoeten ze de 83-jarige Geneviève, die euthanasie heeft aangevraagd, en de 82-jarige kunstenares Sam, die heeft besloten zich niet te laten behandelen voor kanker. Elk op hun manier bereiden ze zich voor op hun laatste momenten, al dan niet opgetuigd met 'laatste woorden'.

Persoonlijke ervaringen

De fascinatie voor laatste woorden is voor Weel en Anthonissen niet alleen een abstract thema. Beide makers dragen eigen ervaringen met verlies en afscheid met zich mee. David verloor enkele jaren geleden zijn vader, en bleef achter met een videoboodschap die zijn vader veertien jaar vóór zijn overlijden had opgenomen. Het roept vragen op: zijn die woorden nog wel zijn ‘echte’ laatste boodschap? Louise benadert het onderwerp via haar moeder, die als uitvaartbegeleider bijna dagelijks met de laatste momenten van anderen wordt geconfronteerd. Samen verkennen de betekenis van een laatste boodschap.

Door middel van sferische soundscapes en persoonlijke vertellingen nemen de makers van Als ik morgen doodga je op geheel eigen wijze mee in een verhaal dat ontroert, je laat lachen én aanzet tot gesprekken die je nog niet eerder hebt gehad.