Achtergrond
EONOS

Ultiem geluk door vondst van een aap

foto: Apenheulfoto: Apenheul
  1. Nieuwschevron right
  2. Ultiem geluk door vondst van een aap

Bioloog Hans Dignum wist met een expeditieteam in het donkere oerwoud van Peru unieke opnamen te maken van de zeer zeldzame geelstaartwolaap. Gewapend met muilezel en kapmes doorkruiste hij de jungle. Heel lang zonder resultaat, maar juist op het moment dat Dignum de hoop had opgegeven liet de aap zich zien. Bij Langs de Lijn En Omstreken doet de bioloog zijn unieke verhaal uit de doeken.

De Duitse natuurvorser en ontdekkingsreiziger Alexander von Humboldt (1769 – 1859) had de geelstaartwolaap twee eeuwen geleden omschreven. "Hij had een huid gezien. Het beest was eigenlijk niet geel, maar had wel een gele balzak. Dus eigenlijk moet het een geleklotenwolaap zijn", lacht Dignum.

Hans Dignum zocht naar een aap in Peru

Maar biologen gingen er vanuit dat het beest was uitgestorven, tot hij in 1974 werd herontdekt door een Amerikaans team. De bijzondere berggorilla, acht kilo zwaar en 80 centimeter groot, leeft in het 2000 meter hooggelegen mistbos in Noord-Oost-Peru. Het gebied is zeer moeilijk begaanbaar. "Het is eigenlijk zoeken naar een speld in een hooiberg", vertelt de bioloog. Dignum besloot de uitdaging aan te gaan om het beest te zoeken en te filmen, in samenwerking met de Apenheul. Met een cameraman en enkele lokale experts kamden ze het bos uit.

Dignum: "Het nevelbos is een ecosysteem vol bijzondere dieren zoals jaguars, poema’s en beren. Je moet ook oppassen voor giftige slangen. Het is zeer dicht begroeid. Om vijftien meter af te leggen, ben je soms een half uur bezig met je kapmes. We hadden al twee gebieden doorkruist, en zaten in het derde en laatste stuk mistbos. Het was de laatste dag, met een lokale gids. We wilden de aap graag op beeld vastleggen voor een documentaire, maar kregen hem maar niet te zien. We hoorden niets, het was doodstil in dat bos. Tot we ineens geschreeuw hoorden."

En daar was 'ie..

Het gezelschap baande zich met de kapmessen door het donkere oerwoud een weg naar het geluid toe. En daar was hij dan: de geelstaartwolaap. "Een heel bijzonder moment, we waren geëmotioneerd en vol adrenaline. We zagen een mannetje dat aan de boom schudde en stokken naar ons gooide. Een paar vrouwtjes maakten schreeuwende geluiden en lieten hun urine lopen. Toen ze zagen dat we niets deden, werden ze rustiger. Je pakt snel je camera, en hoopt maar dat je mooi materiaal hebt."

Om deze inhoud te tonen moet je toestemming geven voor social media cookies.

De Apenheul heeft een stuk bos van 46.000 hectare van de lokale bevolking gehuurd om de aap en zijn leefgebied te beschermen. Grootste bedreiging vormen landloze boeren die de laatste bossen kappen om er vee te laten grazen. "Wij geven hen een alternatief met koffieteelt", vertelt Dignum. "De natuurbescherming moet wel inkomsten genereren voor de bevolking, anders doen ze niet mee. De geelstaartwolaap is symbool van het hele project."

Ster advertentie
Ster advertentie