Het kampnummer op de arm van zijn oom maakte grote indruk op Robert Vuijsje

De verschrikkingen die zijn Joodse familieleden in de oorlog hebben moeten doorstaan, staan in schril contrast met de vrijheidsbeperkingen die wij vandaag ondervinden door corona. In aanloop naar 4 en 5 mei vroegen we in Spraakmakers kunstenaars en schrijvers zoals Vuijsje, hoe vanzelfsprekend vrijheid voor hen is.

"Als ik naar buiten kijk zie ik een tuin met een trampoline." Vuijsje vertelt dat hij voor het eerst een huis met een tuin heeft en in deze tijden, waarin we geacht worden zoveel mogelijk binnen te blijven, zit hij graag voor het raam en kijkt naar buiten.

'Ik wist meteen: dit staat voor iets groots'

Liever nog had hij de geplande Vrijheidscolleges gegeven waarvoor hij gevraagd was. Hierin zou hij spreken over zijn oom Nathan, die als enige van zijn familie levend uit Auschwitz terugkwam. "Hij heeft dit zijn hele leven gezien als een overwinning. Er ging geen dag voorbij dat hij niet permanent over de oorlog praatte."

Als kind liet zijn oom het kampnummer op zijn arm zien waarmee gevangen gebrandmerkt werden. "Ik weet nog dat we in de keuken stonden bij mijn opa en oma in Bussum. Zoiets had ik nog nooit gezien. Ik snapte niet goed wat het betekende, maar ik wist wel meteen: dit staat voor iets groots."

Zijn oom en de verhalen uit de oorlog hebben zijn denken over vrijheid en afkomst zijn hele leven beïnvloed. "Wij zijn Nederlanders en we zien er min of meer hetzelfde uit als Nederlanders. Toch is het proefondervindelijk duidelijk geworden dat als het erop aankomt, het niet helemaal hetzelfde is."