Wel of niet met Baudet? Een incoherente geschiedenis

Behalve de verwachte Hugo de Jonge en Mona Keijzer, bleken ook de Kamerleden Martijn van Helvert en Pieter Omtzigt wel oren te hebben naar een plekje dat in elk geval recht geeft op een plaats achter een katheder, in de onvermijdelijke verkiezingsdebatten die we over een paar maanden weer tegemoet kunnen zien op de nationale radio- en televisiezenders.

Coalitieland

De Jonge en Keijzer kennen we uit het kabinet, Omtzigt van de toeslagenaffaire die hij samen met SP-collega Leijten te lijf gaat, en Van Helvert vooral van de angst voor het terughalen van minderjarige kinderen uit IS-gebied ("Stelt u zich voor: ze hebben net een lesje keel snijden gekregen op school en dan moeten ze bij mijn dochter in de brugklas komen?" griezelde hij ruim een jaar geleden in de Volkskrant).

Maar van wat de vier kandidaten inhoudelijk echt onderscheidt, daarvan weten we vooralsnog alleen min of meer hoe ze staan tegenover regeren met het Forum voor Democratie.

Op zich is het typisch dat we ons druk maken over de vraag of twee niet zo heel grote partijen (het CDA heeft 19 zetels, het Forum 2) met elkaar een regering zouden willen vormen. Ook de peilingen, waarin het CDA nog altijd een zetel of vijf verliest en het Forum er een tiental wint, geven nauwelijks aanleiding voor zo'n gedachtenexperiment. Maar goed, het is Nederland-coalitieland, en straks heeft Mark Rutte ze wellicht allebei nodig.

De vraag is bovendien voor het CDA zelf wél relevant, gezien de discussies die de partij verdeeld houden sinds de CDA-FvD-coalitie in Noord-Brabant haar culturele parels inruilde voor de zwijnen.

Cynisme

Dat interne debat werd deze week nog een keertje extra aangezwengeld door CDA-mastodont Piet Hein Donner in een artikel in het partijorgaan Christen Democratische Verkenningen. De oud-minister noemt het afwijzen van samenwerking met het Forum of andere populistische partijen "gemakzuchtig", en hij analyseert dat regeringsdeelname doorgaans het einde betekent van het succesverhaal van zulke partijen. Daarbij wijst hij op het imploderen van de LPF na het kabinet Balkenende I, en op de verkiezingsnederlagen van de PVV na het gedoogkabinet Rutte I.

Afgezien van het botte cynisme dat uit deze redenering spreekt, voelt het ook als een belediging voor de met hun principes worstelende CDA-leden. Volgens de realpolitiker Donner zijn die vooral in gevecht met hun eigen morele superioriteitsgevoel. Het zal je partij-ideoloog maar wezen.

Non-discussie

Wat vindt het Forum voor Democratie zelf eigenlijk? Would be CDA-lijsttrekker Omtzigt wees er al op dat Baudet de christendemocraten schaart bij de "cultuurmarxistische" partijen die uit zijn op "de vernietiging van Nederland". In een radio-interview met Tijs van den Brink nuanceerde de lavendelleider die uitspraken deze week.

"Soms zeg ik dingen scherp, maar in de politiek moet je onvermijdelijk samenwerken met elkaar." De principiële worsteling die het CDA in de greep lijkt te houden is daarmee volgens Baudet 'een non-discussie'.

Het was een boeiend gesprek tussen Tijs en Thierry. Over de klimaatstandpunten van de partij, en over de recente beeldenstorm. Hoewel Van den Brink Baudet kritisch ondervroeg, liep de Forumvoorman deze keer niet weg. Geconfronteerd met ideeën uit het verleden gaf hij zelfs toe dat hij in de loop der jaren was opgeschoven, van links-liberaal naar de kringen van Erebos waar hij zich nu volgens mij bevindt. Misschien niet helemaal consequent voor iemand die morrelen aan tradities een doodzonde vindt, maar wel zo menselijk.

Gymnasiast

Het leukste deel van het interview zat aan het begin. Tijs liet een stukje horen uit een 20 jaar oud televisieprogramma, waarin Jan Terlouw de derde prijs in een essaywedstrijd uitreikt aan de 16-jarige gymnasiast Thierry Baudet. Ik zal me dat fragment blijven herinneren, niet omdat de trotse puber moeite heeft met de uitspraak van het woord coherent, maar vooral omdat hij vertelt dat hij de oproep om mee te doen aan die essaywedstrijd op een prikbord zag hangen toen hij de klas uit was gestuurd bij de geschiedenisles.

Voortaan, als ik Baudet weer eens hoor raaskallen over de grootsheid van de vaderlandse historie, hem in een carnavaleske outfit op een spreekgestoelte zie oreren, of als ik hem bloemen zie leggen bij het standbeeld van Jan Pieterszoon Coen (die volgens het Nationaal Archief alleen al op de Banda-eilanden zo'n 14.000 onschuldige slachtoffers maakte; Thierry tegen Tijs: "Hij staat symbool voor de grandeur van ons verleden"), dan zal ik rekening houden met verzachtende omstandigheden.

Vergeef het hem, hij weet niet wat hij doet. Hij is eruit gestuurd bij geschiedenis.

Wim van Klaveren werkt voor De Nieuws BV

Meer van De Nieuws BV?

Volg ons op Instagram, Facebook en Twitter.