WK-column: Braziliaanse party in Rusland
- Nieuws
- WK-column: Braziliaanse party in Rusland
[NOS] Het loopt tegen middernacht als ik, verlangend naar mijn bed, de straat van m’n hotel inloop. Het bevreemdt mij al enigszins dat ik op de brede weg een paar politie-auto’s zie staan, met de zwaailichten aan. Van een ongeluk is geen sprake, er wordt ook niemand aangehouden. Opmerkelijk. Ik vervolg mijn weg, in de richting van het hotel. Maar als ik bij de oprit aankom, merk ik dat verder lopen een lastig verhaal wordt.
Honderden mensen, bont gekleed in geel en groen, bevolken de oprit. Ze hebben muziek-instrumenten meegenomen. Ze zingen en ze dansen. Een Braziliaanse party. Ik heb al een vaag vermoeden, maar vraag de feestvierders voor de vorm toch maar even wat hen hier brengt. Uiteraard, ze zijn hier om de Braziliaanse selectie welkom te heten, die elk moment kan arriveren.
Zelfs als hotelgast is het onmogelijk om je een weg naar binnen te banen. Grote hekken moeten de feestende meute buiten de hotellobby houden. Uitzonderingen worden niet gemaakt. Zo gaat dat, als een gezelschap voetbalvedettes uit Brasil op bezoek komt. Daar komt de bus aan, met daarop de slogan van Brazilië, vrij vertaald: ‘Meer dan 5 sterren, 200 miljoen harten’.
De harten van de Brazilianen bij het hotel beginnen harder te kloppen. Ik merk hoe achter mij vuurwerk wordt ontstoken. Bengaals vuur, rookwolken. De massa zingt, de massa brult. Het aantal decibellen schiet omhoog. Tientallen mensen houden hun telefoon in de lucht in de hoop een foto of een video te kunnen maken van de aankomst van ‘La selecão’. Maar feitelijk ziet niemand iets. Het zicht wordt ernstig beperkt door de rook, de hekken en de rij agenten, die in deze Zuid-Amerikaanse chaos enige orde moet houden.
Het maakt allemaal niet uit, hoor ik van een Braziliaanse fan, uitgedost met een groen-gele indianentooi. Als de spelers ons maar gehoord hebben. Als ze maar weten dat we achter ze staan. Ik constateer dat ze er een mooi carnaval van gemaakt hebben, op dit late uur in Moskou. “Jij weet niet wat carnaval is”, antwoordt de man. “Wacht maar tot we wereldkampioen zijn geworden. Dán is het pas carnaval.”
Na een half uur besluit de menigte om de helden toch maar enige nachtrust te gunnen. Terwijl de dranghekken worden weggehaald, kan ook ik mijn weg naar het hotel hervatten. Als ik mijn kamer binnenstap, realiseer ik mij dat het zomaar zou kunnen dat een etage onder mij Neymar een tukkie doet. Als ik hem morgen tegenkom bij het ontbijt, zal ik hem een welgemeend ‘bom dia’ wensen.
Leuke column? Hieronder vind je meer columns vanuit Rusland!
