Topsport en lichaamsgewicht: waar ligt de grens?

"Ik begrijp de afweging die ze maakt. Gewicht is bij bergop fietsen heel duidelijk een thema, dus daar moet je dan mee bezig zijn. Maar ik kan me ook goed voorstellen dat daar voor haar een grens in zit: wat wil je daarvoor doen? Er is sowieso een vetpercentage waar je niet te lang onder moet zitten. En het mentale aspect van altijd licht moeten zijn, dat eist ook z’n tol."

Wat is het ideale gewicht?

Zelf had hij tijdens zijn topsportcarrière geen gewicht waar hij naar streefde. "De vraag is of er een echt optimum is. Je hebt spieren die vermogen leveren, maar meer spieren betekent niet automatisch meer hoogte. Er is een optimum en dat verschilt per persoon en per leeftijd. Zelf sprong hij namelijk goed op verschillende gewichten: "Ik heb periodes gehad waarin ik zwaarder was en hoger sprong, en ook lichter en hoger sprong. Er leiden meerdere wegen naar Rome."

Ook in het hoogspringen zag Amels een voorbeeld van een atlete die vastzat in het traditionele beeld van hoe een hoogspringer eruit zou moeten zien: lang, dun en slank. "Maar ze kwam daarin niet tot haar recht. Later kreeg ze een andere coach, die het anders aanpakte. Ze kwam 7 à 8 kilo aan, werd ontzettend sterk en fit. Toen begon ze pas echt hoog te springen."

Voeding als brandstof

"Vet voegt niets toe qua vermogen, dus dat voelt als loze massa." Toch koos hij bewust voor balans. "Ik heb voeding altijd gezien als brandstof en herstelmiddel. Liever iets zwaarder en sterk in m’n vel, dan licht en zwakjes. Als je twintig weken achter elkaar aan het diëten bent, dat maakt me niet gelukkig. En dan presteer ik ook niet beter."