WK-column: 'Illegal taxi is dangerous for your life'

Tot 1946 was het nog Köningsberg en maakte het deel uit van Oost-Pruisen. Na de oorlog annexeerde Rusland de grotendeels verwoeste stad. Er volgde een wederopbouw in Sovjet-stijl, compleet met karakteristieke Oostblok-flats. Anno 2018 is Kaliningrad een ‘stadje’ met 450.000 inwoners dat, zo merk ik bij aankomst, nog niet echt is ingesteld op massatoerisme.

In de aankomsthal van het vliegveld is een loket, waar je een kaartje voor de taxi kunt kopen. In Moskou werd ik aangenaam verrast door vriendelijke en behulpzame Russen, hier kijkt de verkoopster me met een verveelde blik aan. Ze laat me in het Engels, met zo’n prachtige rollende Russische ‘r’ weten dat ik ‘Eighthundrrrred and fifty rrrroebels’ mag aftikken. In mijn portemonnee zit alleen een briefje van 5.000. Zodra de vrouw dat ziet, begint ze opzichtig te zuchten en te steunen en met haar ogen te rollen. Met grote tegenzin telt ze het wisselgeld. Ik krijg een bonnetje mee, met als begeleidende boodschap: “You go out, you go left!”

Buiten blijkt dat ik mag aansluiten in een lange rij met buitenlandse bezoekers. Allemaal hier voor het WK. Allemaal hebben ze zo’n bonnetje in de hand. En allemaal hebben ze hun eigen intimiderende ervaring gehad met de norse balie-kenau. Terwijl we wachten op de taxi klinkt uit de speakers:

“Ladies and gentlemen, your attention please! Remember: using an illegal taxi can be dangerous for your life and for your health!”

En welkom in Kaliningrad.

Een dunne man met een keurig overhemd blijkt mijn taxichauffeur te zijn. Ik ga achterin zitten en hij maakt aanstalten om weg te rijden. Maar na twee meter stopt hij abrupt bij het trottoir dat uitzicht biedt aan de rij wachtenden. De man pakt zijn telefoon en begint schaterlachend foto’s te maken van het tafereel. Dertig mensen die wachten op een taxi, dat hij dit nog eens mag meemaken!

Tijdens de rit naar het centrum plaatst hij op het dashboard een tablet, die blijkbaar ook dienst doet als dashcam. Al rijdend gaat de man op zoek naar een filmpje dat hij mij absoluut moet laten zien. Op de tablet zie ik een video van vier Kroatische fans, nogal bont gekleed, die het voetbalfeest bij hem in de auto vieren. Zingend en lallend. De man zelf, zie ik op de film, blijft stoïcijns doorrijden en geeft geen krimp. “They drink wodka and red bull”, geeft hij grinnikend als toelichting. “In Russia we call that crazy!”.

Terwijl onze rit op z’n eind loopt, besluit de man nog even een paar telefoontjes te plegen. Hij belt wat vrienden, ook taxichauffeurs. Om te melden dat ze als de bliksem naar het vliegveld moeten gaan. Want daar stáát me een rij. In Kaliningrad nog nooit vertoond.