Kunnen journalisten die in hun eigen regio werken écht objectief blijven

Mag je bijvoorbeeld je mening laten doorschemeren als je schrijft over gevoelige kwesties, zoals over de gasproblematiek in Groningen of de bouw van een nieuw stadion in Rotterdam? En hoe ga je als regio-journalist om met een sterke publieke opinie bij dit soort gevoelige onderwerpen.

Geen publieke mening

AD-Journalist Peter Groenendijk schrijft in en over de regio Rotterdam: “Ik ben van de school dat als je ergens over schrijft, dat je daar eigenlijk geen publieke mening over mag hebben.” Hij laat zich dan ook niet uit over de vraag of hij vindt dat er een nieuwe Kuip moet komen in Rotterdam.

Marcel Decraene voelt als regionaal verslaggever bij Omroep Zeeland een sterke persoonlijk betrokkenheid bij zijn provincie en de mensen daar. Hij geeft aan dat journalisten die voor landelijke media werken mensen vaak maar eenmalig interviewen.

Gevaar

In de regionale journalistiek ligt dit volgens Decraene anders. Volgens hem ontstaat er soms een band tussen journalisten en bijvoorbeeld lokale bestuurders, omdat je elkaar regelmatiger ziet. “Dat is aan de ene kant leuk, maar het kan ook een soort gevaar zijn omdat je minder kritisch wordt.”

Decraene’s persoonlijke mindset om dit te voorkomen is je te bedenken: “Ik doe dit interview, nu en de gevolgen voor morgen of overmorgen, die laten we even achterwege. Anders ga je te veel in de wheel and deal-modus, en dat wil je natuurlijk niet.”

‘Behoefte om activistisch te zijn’

Johan de Veer van het Dagblad van het Noorden zegt dat journalistieke objectiviteit lastig kan zijn in zijn regio. “Wij kunnen dat in Groningen heel moeilijk in verband met de gaswinning en de bevingen, wij zijn echt een eind opgeschoven. Bij tijd en wijle hadden we zelfs de behoefte om zelfs activistisch te zijn in de journalistiek. Dit komt omdat de gaswinning gewoon zoveel mensen heeft beschadigd.”

De Veer zegt dat zijn publiek bovendien ook nog eens weet hoe hij over dingen denkt, omdat hij commentaren schrijft.

Spel van aantrekken en afstoten

Terugkomend op zijn relatie met politici spreekt hij over een spel van aantrekken en afstoten. “Op het moment dat een politicus zegt ‘Goh wat fijn dat we hier zo’n goed gesprek over hebben gehad’, dan moet er weer even wat anders gebeuren. Dan zet je er weer wat spanning op.”