Verbod op 'homogenezing': hard nodig of symboolpolitiek? 'Het is geestelijke verkrachting'

John Lapré is blij met het verbod. Hij onderging tussen 2009 en 2010 conversietherapie voor zijn homoseksuele gevoelens. Hij groeide op in een religieuze omgeving, waar het huwelijk tussen man en vrouw de norm was.

Het was vooral een vorm van inpraten, blikt hij terug. "Ik kreeg lectuur en literatuur mee waarin je kunt lezen hoe je van homoseksueel weer heteroseksueel kunt worden. En ik leerde ook allerlei foefjes hoe ik naar mannen moest kijken. Het doel was dat lustgevoelens zouden afzwakken, dat ik het meer zou rationaliseren en God in dat beeld betrekken."

Achteraf zijn de schuldgevoelens het meest verschrikkelijke dat hij daar heeft ervaren, vertelt Lapré, die nu kerken adviseert over LHBTI-begeleiding. "Ik spreek achteraf van een geestelijke verkrachting. Het is destructief. Het is op dringende wijze langdurig en stelselmatig inpraten op mensen. Dat heb ik meegemaakt."

Gesprekken met pastoraal werker

Het verbod is teleurstellend, vindt Erik Jan Verbruggen van Bijbels Beraad Man/Vrouw. Volgens hem wordt het probleem sterk uitvergroot: "In het onderzoek achter het wetsvoorstel is geconstateerd dat de omvang van de conversiepraktijken niet goed is vastgesteld. Twee onderzoeksbureaus hebben 15 gevallen geconstateerd."

Maar daarbij komt dat de definitie van homoconversie die de nieuwe wet aanhoudt wel heel breed is genomen, vindt Verbruggen: "Het gaat niet alleen over voorbeelden zoals elektroshocktherapie en schreeuwerige uitdrijvingssessies, waar wij zeker niet van gecharmeerd zijn. Maar zeker ook gesprekken door hulpverleners, pastoraal werkers en predikanten vallen onder de reikwijdte van deze wet."

'Godsdienstvrijheid wordt geraakt'

Hij vindt de definities in de wet ruim en weinigzeggend: "Mijn bezwaar is dat hulpverleners, pastoraal werkers en predikanten straks zijn overgeleverd aan begrippen als 'stelselmatig en anderszins op indringende wijze'. Wat is dat precies? Straks ben je overgeleverd aan boterzachte definities die op zijn minst de vrees oproepen: kunnen wij straks nog wel spreken zoals we menen dat de Bijbel dat zegt? Dat is een grote zorg die onder veel christenen leeft."

Volgens Verbruggen wordt de godsdienstvrijheid nadrukkelijk geraakt met de nieuwe wet. "Als gesprekken naar het oordeel van de rechter stelselmatig of indringend zijn, dan ben je strafbaar en zit je straks achter de tralies of heb je een boete van tienduizenden euro’s aan je broek hangen. Straks bepaalt de politiek of de rechter welke dingen in een preek, Bijbelstudie of catechisatieles naar voren worden gebracht. Dat vind ik zeer alarmerend."

Indringend, langdurig en stelselmatig

Volgens Lapré klopt dat beeld niet: "Er wordt een beeld geschapen alsof je geen gesprek meer mag voeren. Maar dat is dus zeker niet het geval. Een predikant mag echt een gesprek voeren met een jongere en vragen: joh, je worstelt met deze gevoelens, hoe komt dat toch en waar zit je mee? Daar gaat het helemaal niet om."

Maar dat is anders voor gesprekken op indringende wijze, die langdurig en stelselmatig plaatsvinden, zegt Lapré. Hij is blij dat de wetgever dat nu verbiedt en zou nog wel verder willen gaan: hij zou graag zien dat het ook in kerken en op bijzondere scholen verboden wordt om stelselmatig en indringend te vertellen dat alles wat afwijkt van man-vrouw een zondige gruwel is voor God: "Jongeren kiezen er vaak zelf niet voor, maar worden er wel mee geconfronteerd."