Opinie & Commentaar

Play ball!

foto: ANPfoto: ANP
  1. Nieuwschevron right
  2. Play ball!

[AVROTROS] Het was afgelopen donderdagavond en vooral ook de uren daarna, in het pikkedonker van de nacht naar vrijdag, feest in mijn hoofd. Dit klinkt misschien heel kinderlijk. Als dat zo is, dan moet het maar, maar het begin van de Amerikaanse honkbalcompetitie, de MLB (Major League Baseball) is voor mij een heel rijk ijkpunt in het sportjaar.

Waar anderen wielerkoers De Omloop in Vlaanderen herkennen als het doorbreken van de krokussen en weer anderen de kwalificatiewedstrijden van eind oktober/begin november in Heerenveen zien als een officieus begin van de winter, heb ik dat bij 'Opening Day' in de USA. Nieuw leven.

Een homerun door het wintertapijt

Het sneeuwde weliswaar in Detroit waar Miguel Cabrera een homerun door het wintertapijt sloeg (let wel: de commentatoren bij die wedstrijd konden door de dikke sneeuwvlokken de bal niet herkennen en wachten maar op reacties van de betreffende spelers), het was herfstig koud in New York waar een van mijn favoriete teams, de Toronto Blue Jays het in extra innings haalden tegen 'die verschrikkelijke' Yankees, 2-3.

Boston-Baltimore werd afgelast omdat je door de gestaag vallende regen nauwelijks nog kon zien wat er op het veld gebeurde en Washington-New York Mets werd niet gespeeld vanwege COVID-19-problematiek.

Voor we het wellicht vergeten, maar we leven nog steeds in een pandemie en lieten in die crisistijd het seizoen beginnen (met overal gelimiteerde toeschouwersaantallen op de tribunes) waar meer dan 600 sportmensen bijna iedere dag getest werden en zullen worden. Juist bij de Nats en de Mets was er iets niet helemaal kosher met de testuitslagen van de spelers en coaches en in zulke gevallen wordt er rigoureus een streep door de wedstrijd gehaald.

Een 1 april-grapje

Opening Day is Opening Day en er gebeuren dan dingen die je nauwelijks kunt bedenken. Dat de zwakke Colorado Rockies de grootmacht Los Angeles Dodgers zouden verslaan, werd als een 1 april-grapje gezien. Toch gebeurde het. Het bijna 'filthy rich' team uit Tinseltown moest het flink afleggen tegen het goedkoopste team in de MLB. Een speler stond boven alle anderen, Chris Owings van de Rockies, een man die de laatste jaren nauwelijks een deuk in een pakje boter sloeg, tekende nu voor drie honkslagen, waaronder een triple, iets dat hij nooit eerder deed.

Honkbalgekkies leven met dit soort verhalen/sprookjes/vertellingen/feitjes en genieten van onmogelijkheden die ineens, op Opening Day, gestalte krijgen.

Bij de Yankees was Gary Sanchez de aangewezen catcher. Iedereen rond de Yankees weet dat hij niet constant speelde verleden jaar en dat zijn positie als eerste catcher twijfelachtig was. In de tweede inning kwam hij in het slagperk en terwijl de vaste fans al een bijna automatische nul hadden genoteerd nam Sanchez de gegooide bal van Toronto werper Hyuan-Jin-Rye (dat is zijn echte naam, hij is Zuid-Koreaan) vol op de knuppel. Eerste bal, thank you: home run.

Dat soort verhalen dus.

Een man voor 'op hoop van zegen'

Of deze. Philadelphia tegen Atlanta. Philly-pitcher Aaron Nola was heer en meester, kreeg geen honkslag tegen en de Phillies kwamen met 2-0 voor. Het was de zevende inning, Nola had 71 pitches gegooid en zijn manager liet hem zijn gang gaan. Met een lucky hit kwam de compleet onbekende 'rookie' Christian Pache op het tweede honk, maar Nola bleef staan. Twee man werden door hem met bijna speels gemak uitgegooid en de Braves konden niets anders doen dan de bijna stokoude veteraan Pablo Sandoval (met de veelzeggende bijnaam Panda) naar het slagperk sturen als pinch-hitter. Een man dus voor 'op hoop van zegen'.

Nola keek eens goed; deze tegenstander moest hij toch ook makkelijk kunnen hebben. Nola liet een verwoestend harde bal op, Sandoval dacht 'laat ik maar slaan' en de bal zeilde het stadion uit: 2-2. Tot zover de geweldige overheersing van werper Nola, die balend vertrok.

Liefst vier relief-pitchers (kunt u het nog volgen?) hielden de score vervolgens blank en de wedstrijd ging naar extra-innings en richting middernacht.Niemand had het nog over het meer dan voortreffelijke pitcherswerk van Nola en er gingen al mensen naar huis; de wedstrijd leek dood te bloeden.

Todat Philly-speler Jean Segura in de tiende innings toesloeg. De slanke tweede honkman sloeg met twee man uit de winnende honkslag. Dat alles gebeurde bij vijf graden boven nul in een wedstrijd die drie uur en 33 minuten duurde voor 8529 toeschouwers. Velen van hen waren al bevroren huiswaarts gegaan. O ja, onze landgenoot Didi Gregorius, die voor Philly speelt, viel niet erg op. De in Amsterdam opgegroeide prof sloeg een honkslag, maar zijn Phillies wonnen deze merkwaardige wedstrijd.

Vreemde termen en getallen

Hierboven staan voor u lezer, waarschijnlijk te veel vreemde termen en getallen. Honkbal is een zogenaamde procenten-sport en cijferneukers vinden het heerlijk om alle cijfergegevens van een wedstrijd te bekijken en te interpreteren. Iedere honkbalwedstrijd levert ook vreemde situaties op, terwijl mensen die de sport niet kennen, bijna in slaap vallen en zo heel soms een actie zien die hen verrast.

Honkbal is America's pastime, het is een sport die in ons land vrij goed gespeeld wordt (de Nederlandse ploeg moet zich nog kwalificeren voor de Olympische Spelen in Tokio, maar makkelijk zal dat traject bepaald niet zijn), maar slechts weinigen in ons land vinden, zoals ik, honkbal verreweg de fijnste sport om naar te kijken. Een niet-kenner (vaak voetbaldieren die niet beter weten) hebben het over saai, niet attractief, traag, een sport voor dikbuikigen, duurt te lang en 'ik snap er niets van'.

Jammer. Kijk, als u een beetje ingeburgerd wilt raken naar ESPN Nederland waar, zo ik vernam, ze zeven wedstrijden per week gaan uitzenden. Daar zitten Amerikaanse middagwedstrijden bij, die hier dus mid-avondwedstrijden worden. Probeer het maar eens, leef je in, probeer het te begrijpen en geniet.

Gek van de sport

Kijk, ik ben al decennia gek (of tenminste zeer enthousiast) over deze sport. Het niet zo heel merkwaardige doet zich voor dat mijn zoon Tjerk dat in veel ruimere mate is. Hij kan me versteld doen staan cijfers, namen, gemiddelden, standen en rangen uit zijn hoofd voor je op te lepelen. Hij leeft honkbal, leest erover, kijkt ernaar, eet en drinkt het en is daar perfect gelukkig mee. Vanaf dertig jaar geleden nam ik video's voor hem mee en op enig moment schonk ik hem een abonnement op een video-serie die iedere week bij hem een wedstrijd op tape afleverde. Die bekeek hij niet, die verslond hij. Ik heb hem er weleens op betrapt hele stukken commentaar van de Amerikanen 'lipgelijk' mee te kunnen spreken.

Dat is pas erg. Als ik iets op moet zoeken, zegt hij speels: "Dat was een wedstrijd uit 2007, New York won in tien innings met 5-4." Neen, ik check dat niet. Ik geloof hem. Ik vind honkbal een hartstikke leuke, boeiende zeer moeilijke sport. Hij leeft honkbal; met alles.

Ik belde hem donderdagavond om even iets te vragen wat ik niet wist. Ik kreeg direct antwoord. Ik vroeg hem naar welke wedstrijd hij zat te kijken. Hij zei: "Yankees en Jays." Ik dus ook. Het zit dus wel een beetje in de familie.

Ster advertentie
Ster advertentie