Alleen Maar Witte Mensen

“Is dít wat het beeld bepaalt?” Kiza Magendane en Mpanzu Bamenga keken me met grote ogen aan. Ze waren net te gast geweest over de "afrofobe" kandidatenlijsten deze verkiezingen. Op de terugweg over de redactie van de NPO Radio 1 en de NOS viel ze op hoe wit het was. Precies op dat moment besprak de NOS-redactievergadering hoe de verkiezingen te behandelen, geen kleur te bekennen. De monden van Kiza en Mpanzu vielen open.

Als ze op een Kamer-dag over het Binnenhof hadden gelopen waren ze zich helemaal rot geschrokken. Een van de dingen die ik in mijn eerste jaar ‘Den Haag’ leerde is hoe monocultureel het pers corps daar is. Op Nederlandse redacties is gemiddeld slechts twee procent van de redacties cultureel divers, in Den Haag ligt dat percentage nog lager. De macht wordt aan de tand gevoeld door voornamelijk mannen, van middelbare leeftijd. Op één enkele uitzondering na zijn ze allemaal; wit. Problematisch.

Juist bij politici, de mensen die de beslissingen nemen, wil je dat iedere vraag gesteld wordt. Iedere invalshoek moet de aandacht krijgen. Om dat voor elkaar te krijgen heb je een breed palet aan mensen nodig. Groot, klein, dik, dun, jong, oud, man, vrouw, stads, dorps, blank én gekleurd. Ieder heeft een eigen netwerk en referentiekader en ieder zal daarom andere vragen stellen. Zonder die diversiteit missen we onderwerpen, invalshoeken en kennis.

Met een gevarieerde redactie voorkom je blinde vlekken in de berichtgeving. Een uitspraak van Mark Rutte over ‘buitenstaanders’ die maar moeten vertrekken als het ze niet bevalt in Nederland krijgt slechts een enkele follow-up. Als dan ook nog eens blijkt dat hij het over tweede en derde-generatie Nederlanders heeft zou je verwachten dat een mediastorm op gang komt. Niet dus. Een blanke ziet het probleem van zo’n uitspraak minder snel dan iemand die zich direct aangesproken voelt.

Journalisten zijn zich dat bewust. De collega’s die ik sprak zien allemaal dat er een probleem is. De een heeft het wat meer op zijn netvlies dan de ander, maar dat we verhalen mislopen? Jazeker. Dat sommige partijen, ik noem een DENK, anders behandeld zouden zijn met een diverse pers? Geen twijfel mogelijk. Dat we als collectief beter journalistiek werk zouden leveren? Amen.

Het Haagsche journaille moet dus hard op zoek naar vers bloed. Ik hoor dat er bij sollicitaties actief naar streepjes-Nederlanders wordt gezocht. Talentrijke journalisten met een niet-witte achtergrond moeten er immers zijn. Het vinden van die nieuwe mensen blijkt lastig. Zelfs als er actief gezocht wordt. Zo is bijvoorbeeld aan Kamerleden gevraagd of zij mensen in hun netwerk hadden die als journalist aan de slag zouden kunnen. Reacties en voordrachten bleven uit.

Gelukkig verandert er wel iets. De journalistiek zelf komt in actie. Het Brede Netwerk organiseert vanaf deze week bijvoorbeeld masterclasses voor aanstormende talenten met een andere achtergrond. De Correspondent heeft zelfs een heus actieplan om de redactie meer divers te krijgen. Nu maar hopen dat die voorbeelden navolging krijgen. En snel een beetje.

David van der Wilde is politiek redacteur voor De Nieuws BV en presenteert iedere week de Amsterdamse podcast voor het NPO Radio1-programma Hier Hoor Je Hoe Het Echt Zit.