Een speech voor het volk in Manchester

‘Jullie zijn zelf niet schuldig aan de slavernij, maar het is wel een schuldige geschiedenis.’ Dat is de boodschap van de burgemeester van New Orleans, Mitch Landrieu. Standbeelden van de leiders van de zuidelijke staten tijdens de Amerikaanse Burgeroorlog worden één voor één van hun sokkel gehaald.

Overwonnen tegenstanders

Hoe moet je omgaan met de overwonnen tegenstanders na een burgeroorlog? Lange tijd werden symbolen van de Geconfedereerden trots getoond door Amerikanen uit de zuidelijke staten. Hun Afro- Amerikaanse medeburgers waren daar niet zo dol op. Tenslotte draaide de burgeroorlog grotendeels over het afschaffen of behouden van de slavernij. Juist in een multiculturele stad als New Orleans leidt dit tot conflicten.

In zijn speech legt burgermeester Landrieu helder uit dat het verheerlijken van de Confederatie geen recht doet aan deze duistere periode. ‘Hoe kan het zijn dat een zwarte man nu langs zijn huis rijdt onder het toeziend oog van beelden van mannen die hebben gevochten om het land te verwoesten en de menselijkheid van hun medeburgers te ontkennen.’

Nergens geeft Landrieu iemand de schuld van de situatie, maar hij vraagt wel om de kwestie eens van de andere kant te bekijken. En op die manier stapt de burgemeester over de schuldvraag heen en gaat het over gedeelde waarden.

This is the place

De beste speech van de maand mei volgens Sywert van Lienden en Jurjen van den Bergh komt van de dichter Tony Walsh. Beter bekend als Longfella. In 2013 schreef hij ter ere van het twintigjarige bestaan van de Manchester Arena het gedicht ‘This is the place’.

Tijdens de wake voor de slachtoffers van de misselijkmakende aanslag op de Manchester Arena droeg hij het gedicht opnieuw voor. De speechologen van De Nieuws BV kiezen voor deze speech als de beste van mei 2017.

De speech is een typisch Britse reactie op dit soort afschuwelijke aanslagen. Ook na de aanslagen op de metro in Londen en recenter bij Westminister Bridge was de reactie: je krijgt ons er nooit onder.

Het ontbreekt in de speech niet aan stedelijk chauvinisme. Voor mensen die Manchester als stad een warm hart toedragen zal dit haast klinken als een volkslied. Het is een prachtige lyrische performance, waarbij de dichter zijn tekst tot een hoger niveau tilt met de juiste klemtonen en perfect getimede stiltes.

De tekst an sich is simpel te begrijpen met zinnen als:

Because this is a place that has been through some hard times: oppressions, recessions, depressions, and dark times. But we keep fighting back with Greater Manchester spirit. Northern grit, Northern wit, and Greater Manchester’s lyrics.

And these hard times again, in these streets of our city, but we won’t take defeat and we don’t want your pity. Because this is a place where we stand strong together, with a smile on our face, greater Manchester forever.

Wat dat betreft is het een ‘blue collar’ gedicht dat een beroep doet op je lokale trots als ‘Mancunian’. Door de plek, tijd en de voordracht zal het een bijzondere rol spelen in de geschiedschrijving rondom deze terreuraanslag die 22 kinderen het leven kostte.

Sywert van Lienden en Jurjen van den Bergh bespreken de beste speeches aan het eind van elke maand bij De Nieuws BV.