Mart Smeets: Is Rodtsjenkov betrouwbaar?

Niet dat we dat ooit geweten hebben en als je dat bijvoorbeeld in wielerland hardop vroeg, antwoordde men steevast (en ook hardop): “De renners.” Waarna een stilte viel, iemand even kuchte en ieder zijns weegs ging. Zo waren onze manieren.

Zo heb ik jarenlang het idee gehad dat de wielerarts van Rabobank, een man met een klassiek gesneden hoofd en mensenmanieren, een levend wezen dat ons journaille altijd wellevend en blij voorkwam, een man van eer en geweten dus, geheel te vertrouwen was. Renners zeiden over hem “nooit een betere gehad te hebben en hem volledig te vertrouwen.”

Pijnlijk verjaardagsfeestje

Ik was eens op een verjaardagsfeestje waar hij ook was. We groetten elkaar beleefd bij een temperatuur van min honderdvijfenvijftig graden. Iedereen in het pand had nog niet erg lang van zijn ontsporingen vernomen; de confrontatie was uitermate pijnlijk. Zoals bijna alles dat nu gedaan en besloten wordt 'pijnlijk' is. Neem de schaatswereld, een mondiaal gezien dwergstaatje.

De koene bazen van de ISU durfden het in hun onnozele manier van doen en denken, tijdens de wereldbekerwedstrijden in Calgary, aan twee sporters die een week eerder officieel door het IOC voor het leven geschorst waren, een startbewijs te verschaffen voor de Calgary-wedstrijden. Hoe durf je het te bedenken…

Slapzakken en ja-knikkers

Slapper hebben we zelden meegemaakt; typisch een sportbondje van slapzakken en ja-knikkers. Nooit proactief handelen, waar er wel door de andere sporters om gevraagd werd. Neen, laf en lui stellen dat eerst de beslissing van een ander log lichaam (IOC) afgewacht moest worden. Dan zou men alsnog in actie komen.

Ja, dank je de koekoek; als er geen uitweg meer is durven die schaatsbaasjes wat te doen. Slapjanussen zijn het; weg ermee!

Claudia Pechstein

And by the way: wat is het verschil tussen de voor twee jaar aan de kant gezette Duitse schaatsenrijdster Claudia Pechstein en de ook aan de kant gezette Russen en Russinnen? Waarom mag Pechstein straks in Zuid-Korea gloriëren als een vedette-op-leeftijd? Waarom is haar schorsing van twee jaar anders dan die van bijvoorbeeld Olga Fatkoelina nu?

Niet schone Russen en Russinnen deugen niet, een niet schone Duitse ziet de slagboom opengaan: U bent welkom. Wat dat betreft is het ook interessant de hand in eigen boezem te steken.

Waarom juichen wij met zijn allen en gaan we staan als Joop Zoetemelk in de eregalerij van Nederlandse topsporters wordt opgenomen en serveren wij op hetzelfde moment de valsspeelster Ria Stalman geheel af?

Zij bedroog de boel, zij verdiende haar roem en eer niet of nauwelijks. Neen, Joop (koosnaam voor ons hele sportvolk) deed dat (bedriegen, liegen en vals spelen) driemaal (waarvan hij er, dit is humor, één van betwist), maar hij kreeg de volledige steun van het volk, hij lachte zijn gebit bloot en alles kwam toch goed, nietwaar?

'Er wordt maar wat aangerommeld'

Van de hele kwestie rond doping deugt weinig. Niemand kan er een lijn in vinden, er wordt maar wat aangerommeld, er is geen eensluidend oordeel, er is geen sterke man en als die er wel is…Laat hem opstaan.

Ik heb door de jaren geleerd dat dopinggebruik onlosmakelijk in topsport verweven zit. Goed of kwaad loopt, rijdt, springt, stoot en wint en verliest naast elkaar. Niemand is werkelijk te vertrouwen, omdat de marges zo ongelofelijk groot (en soms klein) zijn.

Hoe moet een Russische sportman of -vrouw zich nu voelen? Een atleet of atlete die nooit buiten de lijntjes kleurde? Ik hoor daar het koor der boze wolven al huilen: “Die zijn er niet in Rusland.”

Oké, als dat zo is, lazer ze er dan allemaal uit en laat dat WK voetbal daar ook niet plaatsvinden. Maar wie durft zelfs die gedachte maar in het hoofd te nemen? Niemand van al die ja-knikkers en gladjakkers.

'Zijn waarheid'

Het is een verdorven, vervelende, doortrapte en schijnheilige sportwereld waar we in leven. Nu denken we dat de maatregelen na de woorden van klokkenluider Rodtsjenkov steunen op de waarheid, maar weten we dat zeker? Is die schaatscoach Kosta Poltavets naïef, stekeblind, aartsdom of spreekt hij de waarheid? En vooral: welke waarheid?

Ik denk: zijn waarheid, net zoals die wielerarts bij Rabobank zijn waarheid altijd uitdroeg. En wat bleek: hij was slechts een eenvoudige, kleffe tricheur. Ooit zei Jan Janssen, de wielrenner: "Kijk, als een klein Belgisch kermiscoureurtje zijn tong in de pillendoos slaat en alles inslikt wat eraan blijft hangen, dan noemen we dat doping.”

Janssen, een man voor wie ik respect heb, komt in deze tijd niet met die semi-lollige tegeltjestekst weg. U niet, wij niet, niemand niet weet hoe dit probleemgebied werkelijk moet worden aangepakt.

Schertsvertoning

Wat deze week gebeurde, was ook weer een schertsvertoning met begrippen als macht, grootkapitaal, nationaal chauvinisme en gewoon bedrog als dukdalven van de hedendaagse sportmaatschappij.

Rusland deugde niet, maar de loting van het WK voetbal straalde over de wereld. Het Kremlin als duur bordeel. Wacht totdat de voetbalschandalen gaan woekeren.

Eenieder likte de hielen van Poetin, dezelfde man die met een eeuwig orgasme door Sochi liep, omdat de Russen daar zo goed presteerden. En niemand durfde te roepen: Poetin, lazerstraal op met je verderfelijke ideeën en acties en de onder knuppels die dat uitvoeren.

Ja, inderdaad. Net zo verderfelijk als die van de DDR-leiders ooit, zoals de liegende Amerikaanse Olympische bazen in 1984 en hele volksstammen andere bedriegers die in ons geheugen staan als prachtige topsporters.

Het internationale sportleven is zo verrot als een mispelblom. Al jaren is dat zo, maar niemand kan daar iets tegen doen. Ik ook niet. Ik kan hoogstens deze woorden optikken. En me zo soms afvragen wat ik in hemelsnaam bijna vijftig jaar in die stamppot van gevoelens heb gedaan?