Kiki

Bertens (Wateringen, van 10 december 1991) is verreweg de beste tennisspeelster die we op dit moment hebben en, zoals thans gesteld wordt in de grote, internationale tenniswereld: "Niemand vindt het lekker om tegen haar te spelen, ze is te goed geworden." Kortom: het gaat haar voor de wind, ze wint belangrijke wedstrijden en is gelukkig en vaak tevreden. Ja, er straalt dit jaar een zekere rust uit in haar spel, waar ze, niet lang geleden nog 'Miss Twijfelkont' was en het in belangrijke momenten van wedstrijden flink kon laten liggen.

Vanaf het (vrouwen)toernooi van Charleston in de vroege lente tot en met haar bezigheden op het (gemengde)toernooi van Cincinnati (afgelopen week) volg ik haar waar mogelijk en dat is niet zo heel erg moeilijk, want Fox Sports Nederland laat alles van haar zien, waar ze ook verblijft. Een traktatie dus, te meer omdat een serie goede, vrouwelijke commentatoren deze wedstrijden ondersteunt. Vrouwen met gevoel, vrouwen met kennis van zaken.

Vrouwentennis

Vrouwentennis in ons land is nooit een eredivisie-bezigheid geweest. Ja, we hadden vroeger speelsters als Kea Bouwman (veel winnares in de jaren twintig), Betty Stöve (cultheld nog steeds, met 10 Grand Slam-titels), Marcella Mesker, Kristie Boogert, Mirjam Oremans, Manon Bollegraf (25 Grand Slam-titels in het dubbelspel), hardhitter Brenda Schultz en nu dus Kiki Bertens. Snel, even een klein quizje: is er ooit een Nederlandse tennisspeelster Sportvrouw van het Jaar geweest? Ehh.. Ja: Betty Stöve in 1977. Zou Bertens daarvoor in december in aanmerking kunnen komen? Ja, maar.

Het 'maar' zit hem hierin: ze moet dan een grote (Grand Slam) titel winnen en dat kan dit jaar alleen nog maar in de komende US Open. Haar zeer opmerkelijke spel van de afgelopen maanden zal niemand onopgemerkt gepasseerd zijn, maar derde rondezeges in Verweggistan scoren nooit echt goed als je tegen schaatsters en wielrensters en dit jaar een opmerkelijke hardloopster op moet knokken, nietwaar?

Toch is haar opstanding opmerkelijk en vraagt die om een kleine beschouwing. Ze komt immers van ver en presteert al een aantal jaar meer dan behoorlijk, maar wel in de schaduw van de wereldtop. Winnen in Bogota, Hobart of Charleston is voor het sportvolk in Nederland toch nog altijd iets van presteren in de kantlijn. En, denk ik, misschien speelde ze soms ook wel in de schaduw van haar eigen mogelijkheden.

Het grote plaatje

Kijk, Bertens was een onbekende in de tenniswereld toen ze op 17-jarige leeftijd op 18 mei 2011 van de Oostenrijkse Yvonne Meusburger verloor in haar eerste WTA-optreden. Mensen uit haar directe omgeving kenden haar en roemden haar jeugdige vasthoudendheid om een goede speelster te willen worden; in het grote plaatje kwam ze toen nog niet voor.

Nu, zeven jaar later, behoort ze mijns inziens moeiteloos bij de beste twintig speelsters ter wereld en speelt ze vaak beheerst en vrij stevig tennis. Ergens tussen 2011 en nu is ze beginnen op te vallen. Door een twijfelkont te zijn, door soms van meiden-met-naam te winnen, door ook weleens flink de weg kwijt te zijn in het donkere bos dat topsport heet, maar de laatste weken spoelt er een geweldige golf aan winstwedstrijden en zekerheden onze kant op.

Dat ze goed begeleid wordt door ex-prof Raemon Sluiter weten we. Dat ze gelukkig is met haar 'peut' hebben we uit de bladen, waar ook stond dat ze blij is in Breda te wonen. Prima die privézaken, maar die opmerkelijke opbloei in haar tennisleven? Concentratie lijkt me en, na behoorlijk lange tijd, het belangrijke facet dat ze geloof heeft gekregen in eigen kunnen. Ze kan van een starlet als Caroline Wozniacki winnen, ze kan Venus Williams helemaal murw slaan, ze weet hoe ze dat hele leger van Plíškovás en Blinkovas terug moet dringen en ze heeft ook momenten dat de Belgische Kirsten Flipkens haar weer even op haar plaats zet. Dan lukt er weinig en heeft ze er de pest in en kijkt soms erg boos en dan weer wanhopig naar de coachplek, waar Sluiter even niet thuis geeft: "Zoek het lekker zelf uit. Jij maakt er toch een kolere zooitje van!"

In tranen

Ik herinner me nog een wedstrijd toen ze, in tranen, zelfs op het veld, nauwelijks nog wist waar ze mee bezig was. Dat zijn momenten dat je zelfs medelijden met een sportend mens krijgt en dat had ik toen ook. Ze leek weerloos en verdwaald, maar haar wederopstanding mocht er zijn. Een resultaat van goed en volwassen met elkaar omgaan in de groep Bertens, lijkt me. Sluiter heeft de juiste toon gevonden, zij voelt zich goed en heeft vaak plezier in het spelletje dat zo’n verrekt moeilijke sport is.

Om te volgen dus: Kiki Bertens in de komende maanden (en dus niet alleen in New York). Succes in de vorm van winstwedstrijden is niet verzekerd, want het blijft sport. Haar consequent volgen levert wel mooie momenten op; je ziet het volwassenwordingsproces van tamelijk dichtbij. Je ziet stevig vrouwentennis, een goede service, mooie harde lellen met fore- en backhand en soms bijna onbegrijpelijke probeersels als dronken dropshots.

Kijk, als u dat wilt, naar Fox Sports en luister goed naar de uitleg van de betrokken dames achter de microfoon. Zeer de moeite waard. En nog een mooie opgave: waar staat ze, op de WTA-lijst dus, aan het eind van het jaar? Nu kampeert ze rond plaats 20 of zelfs al hoger. En ze wordt met de maand beter...

Over Mart Smeets

Mart Smeets is radio- en televisiepresentator, journalist en sportcommentator. Iedere zaterdag beschouwt hij voor EenVandaag gebeurtenissen en verhalen uit de sportweek, en zaken die daar aan verwant zijn.