Onzinnige Elfstedenkoorts….
- Nieuws
- Onzinnige Elfstedenkoorts….
Wat zou dat lekker zijn. Eens een winter zonder onzinnige elfstedenkoorts. Oke, het wordt kouder. Maar laten we het zo afspreken: Pas als Friezen over de Elfstedentocht beginnen, is het een onderwerp. Als er iets is waarmee wij hier in het Westen ons steeds weer belachelijk maken ten opzichte van Friesland, dan is het dat zinloze geklets als het maar eventjes lijkt te gaan vriezen.
Een jaar of wat geleden mocht ik mezelf totaal voor schut zetten rond dit thema. Ik maakte de overstap van de radio naar TV. Van Spijkers met Koppen naar DWDD en zat op zaterdagochtend gebogen over alle dagbladen klaar voor een weekenddienstje. Dat betekende: lezen, lezen, lezen, daarna interessante inhoud doorspelen naar de samensteller van de maandaguitzending en zo nodig wat mensen bellen, zodat je maandag ruim de mogelijkheid had om uit al die ideeën een uitzending te maken. Het liep anders.
Mijn telefoon ging al toen ik nog niet eens aan krant twee was begonnen. Het was mijn samensteller Sander van den Eeden; of ik de rayonhoofden wilde uitnodigen, want de baas wilde het maandag over de Elfstedentocht hebben. En ik snapte het wel; Óf Je vindt t leuk om het erover te hebben of je vindt 't veel te vroeg. In dat geval erger je je aan zo’n item en ergernis is ook vaak een reden om te blijven kijken. Mij zakte de moed in de schoenen.
Ik kijk al zo op tegen die stoere Friezen. Die Foppes en Rintjes. En nu was ik ineens dat sullige bleekneusje uit de Randstad dat zo vroeg al kon bellen naar rayonhoofden. Het was pas twee dagen min 5, het had gesneeuwd. Het waaide hard. Tuurlijk lag er geen goed ijs.
Ik kijk al zo op tegen die stoere Friezen. Die Foppes en Rintjes. En nu was ik ineens dat sullige bleekneusje uit de Randstad dat zo vroeg al kon bellen naar rayonhoofden.
“Nee toch, begint dat nu al?” Was dan ook de eerste zin van rayonhoofd 1 die ik sprak. Hij vond t allemaal vermakelijk en sneu tegelijk, maar zag de lol er wel van in. “Bel anders die en die eens. Hij heeft misschien beter nieuws”, zei de Fries met een stem alsof hij de Weduwe Joustra net leeg had. Ik noteerde het nummer en bij het ophangen hoorde ik hem nog net hard lachen. Ik voelde me de stagiair die de plintenladder moest gaan halen. Of de vierkante gatenboor. Toch belde ik, want maar 1 telefoontje, daar nam de baas geen genoegen mee. Ik moest wel meer doen om niet het hele weekend door samensteller en presentator aan het werk gezet te worden daar in Friesland. En toen wist ik het. Ze maken hier TV. Die denken in plaatjes.
Rayonhoofd twee legde ik mijn benarde situatie uit. Hij snapte mijn probleem en deed vriendelijk wat ik vroeg. De twee foto’s van het niet bevroren slootje achter zijn tuin mailde ik door naar Sander die daar ook geen 24.000 mensen overheen zag schaatsen. Geen elfstedenkoorts maandag in DWDD. En dus kon ik aan de bak. Want tja, er zat nu ook nog een gat in de uitzending van maandag.
Jan de Graaf is journalist bij De NieuwsBV