Journalist van het jaar
- Nieuws
- Journalist van het jaar
Als de toeslagenaffaire de grootste schande was van het afgelopen politieke jaar, dan is het vluchtelingenbeleid van het kabinet-Rutte 3 een afgetekende kandidaat voor de nummer twee-positie in zo’n lamentabel lijstje. Werkelijk alles wat staatssecretaris Ankie Broekers-Knol aanpakte is niet van de grond gekomen, vastgelopen of mislukt.
De achterstanden bij de IND in het behandelen van de asieldossiers zouden worden weggewerkt. Dat lukt niet, wat behalve tot onzekerheid en leed bij de betrokkenen ook leidt tot hoge schadeclaims. Er zijn veel te weinig woningen voor statushouders, waardoor de asielzoekerscentra uitpuilen. Het terugsturen van kansloze asielzoekers naar het land van herkomst blijkt een al even kansloze onderneming. Zelfs een afspraak maken met collega’s in Marokko bleek een jaar geleden al te hoog gegrepen.
Griekenland
Het meest in het oog springt het falende beleid rondom de vluchtelingen die als gevolg van de Turkije-deal in Griekenland verblijven. Nederland weigerde te voldoen aan de afspraken over verdere verspreiding van die mensen over Europa, en bedacht intussen een ingewikkeld voogdijplan voor minderjarige asielzoekers, dat dreigt te stranden in de Griekse bureaucratie. Alles om maar geen vreemdelingen binnen de vaderlandse grenzen te hoeven opvangen. Terwijl tientallen gemeenten Broekers-Knol hebben laten weten dat vluchtelingen uit Griekenland van harte welkom zijn.
Na de verwoestende brand in het vluchtelingenkamp Moria, waardoor zo’n 13.000 mensen dakloos raakten, mochten er dan toch honderd (100!) komen. Dat ging wel ten koste van 100 vluchtelingen die anders van elders zouden zijn toegelaten. Het blijven koude kruideniers in Den Haag. En het mag dus absoluut geen onsje meer zijn.
Nu de eerste 50 "Moria-slachtoffers" ten langen leste zijn gearriveerd, blijkt dat het gaat om mensen die al een status hadden in Griekenland, en die bovendien nooit in Moria zijn geweest, of in elk geval niet ten tijde van de brand. Coalitiepartijen D66 en ChristenUnie morren, en intussen is op Lesbos een nieuw Moria verrezen, waar de omstandigheden -kou, regen, gifgrond, corona- nog mensonterender zijn dan in het in de as gelegde eerdere kamp.
Modder
In De Nieuws BV doet journalist Ingeborg Beugel met enige regelmaat verslag van de toestand op de Griekse eilanden. Zij doet dat betrokken, emotioneel, en zonder de autoriteiten te sparen. Ook politici die wèl kritisch zijn op het Nederlandse asielbeleid moeten het ontgelden, want voor wie daar letterlijk met de poten in de immer stijgende modder staat, dweilt niemand hard genoeg. Kijkje achter de schermen: ook de redactie van De Nieuws BV kent de fiolen van haar toorn, als er gekozen wordt voor ellende elders op de wereld.
De bijdragen van Beugel leveren uiteenlopende reacties op. Lof voor haar engagement en voor de wijze waarop zij falend beleid aan de kaak stelt, maar ook kritiek. Een journalist hoort toch objectief te zijn, en twee kanten van een verhaal te belichten? En moet een journalist de eigen emoties niet buiten het verslag houden?
Noodweer
Objectiviteit is een ingewikkeld begrip. Beugel, die al haar halve leven in Griekenland woont, doet aan hoor en wederhoor (lees haar artikelen in De Groene), en beschrijft op de radio wat zij ziet. Helemaal volgens die oude journalistieke waarheid (die eigenlijk op elke talkshowredactie aan de muur zou moeten hangen): If someone says it's raining and another person says it’s dry, it's not your job to quote them both. Your job is to look out the fucking window and find out which is true. Ingeborg Beugel kijkt uit het raam, en ziet dat het noodweer is.
En te emotioneel? Dat is deels een kwestie van smaak. Probeer je emoties maar eens in bedwang te houden, als je constateert dat in kampen als Moria kleine kinderen worden verkracht of aangevreten door ratten. Het is daarbij ook nog de vraag of de reacties op haar bijdragen net zo heftig zouden zijn als de verslaggever een man was geweest.
Je kunt eigenlijk geen eindejaarslijstjes maken van onvergelijkbaar ongeluk. Maar misschien is het Nederlandse asielbeleid toch nog een graadje erger dan de toeslagenaffaire. In elk geval is Ingeborg Beugel op mijn eindejaarslijstje kandidaat voor de titel “journalist van het jaar”. Al is dat gezien de aanleiding geen feestelijke felicitatie waard.
Wim van Klaveren werkt onder andere voor De Nieuws BV