Familie Marinus van der Lubbe: haal lichaam niet naar Leiden om hem te begraven

Van der Lubbe, een overtuigd communist, werd in 1933 beschuldigd van het aansteken van de Rijksdag in Berlijn. Hij werd daarvoor opgepakt en een jaar later ter dood gebracht onder de guillotine in Leipzig. Zijn familie reisde daarop naar Leipzig om het lichaam op te halen, maar kreeg het toen niet mee.

Marinus wordt altijd neergezet als "een beetje impulsieve naïeveling", zegt Glasbergen, maar dat beeld is volgens hem niet terecht. "Als je wat meer over hem leest, zie je dat het toch een best intelligente jongen was, ondanks dat hij uit een simpel arbeidersmilieu kwam." Wel was het een vechtersbaas: "Hij was vaak bij relletjes betrokken. Hij was niet bang om vooraan te staan als er moest worden gevochten met de politie."

Schrijver George Knottnerus, die een boek schreef over Van der Lubbe, voegt eraan toe dat de communist ook wel erg veel pech had. Zijn vader was alcoholist en zijn moeder stierf jong en hij kreeg ook nog eens twee bedrijfsongevallen tijdens het metselen.

Familie: laat hem rusten

De redactie van Langs de Lijn En Omstreken sprak met nabestaanden en ontving de tekst van een speech uit 1999 die een nicht van Van der Lubbe uitsprak bij het onthullen van een gedenksteen voor haar oom: "Ik wil u mededelen dat het mijn wens is dat Rinus in Leipzig zijn definitieve rustplaats zal blijven houden: dit heb ik bij de notaris vast laten leggen. Zijn plaats is Leipzig, al vele jaren. Laat hem daar rusten."

Heleen Marijt, een andere nabestaande vertelt aan de redactie: "Het is een mooie plek daar op die begraafplaats, we voelen geen haat jegens de mensen daar en het mag wel eens rustig worden rond ons familielid. Ik vraag me trouwens af waarom mensen buiten onze familie daar anders over zouden denken."

Maar voor Stefan Glasbergen is daarmee de discussie niet gesloten. "De familie spreekt niet met één stem. In de jaren '30 hebben ze hem geprobeerd terug te krijgen. We hebben het hier over een publiek figuur die veel betekend heeft voor de geschiedenis van de twintigste eeuw", vindt hij. Dat Van der Lubbe nog in Leipzig ligt voelt voor hem als "het laatste stukje onrecht dat nog niet is rechtgezet".