Sophie Straat: 'Dat definieerbare begint me een beetje te vervelen de afgelopen tijd'

De stempels 'protestzangeres', 'punk' en 'smartlap' heeft ze allemaal al wel eens gehoord, maar de stempel die ze nu vooral krijgt is dat ze een artiest is die zich tegen alles verzet. "Dat definieerbare begint me een beetje te vervelen de afgelopen tijd. En nu wordt dat weer mijn identiteit, diegene die zich tegen alles afzet. Zo ben ik wel eens geïnspireerd door de Zangeres Zonder Naam en zo ontstaat het verhaal dat zij mijn grote inspiratie is. Dat vind ik wel interessant, hoe dat wordt uitvergroot. Ik wil graag mezelf zijn maar weet ook niet zo goed wie ik dan ben." De Wikipediapagina die van haar bestaat, komt niet overeen met hoe ze zichzelf ziet. "Als dat werd voorgelezen aan mij zou ik niet denken dat ik dat zou zijn, maar zou ik denken 'Ik weet niet wie dat is'. Ik zou andere aspecten van mezelf noemen als het over mezelf gaat."

Levenslied

De single 'Groen Amsterdam' die ze schreef tijdens haar afstudeerproject valt in het smartlappengenre. Dat nummer viel in de smaak en ze nam een heel album met levensliederen op. Met haar nieuwe album maakt ze zich daarvan los en kaart ze veel maatschappelijke thema's aan, zoals ze al eerder deed met het nummer 'Tweede Kamer', waarin ze mensen opriep om op een vrouw te stemmen tijdens de Tweede Kamerverkiezingen van 2021. Het meest recente voorbeeld van de verwevenheid van Straats muziek met protestacties, was in november van dit jaar, toen haar nummer 'Vrijheid, gelijkheid, zusterschap' het racistische AI-nummer ‘Wij zeggen nee, nee, nee, tegen een azc’ uit de top drie van de Spotifyhitlijst heeft gestoten. De Dolle Mina's gebruikten Straats muziek als tegengeluid voor het AI-nummer. "Daar had ik eigenlijk niets mee te maken, dat gebeurde gewoon. Dus toen werd ik zo'n artiest." Ze omarmde de actie wel en zou alle opbrengsten van de streams van haar nummer doneren aan MiGreat, een organisatie die zich inzet voor een menswaardig migratiebeleid. Haar geëngageerde muziek komt voort uit haar omgeving zegt ze: "De mensen om mij heen, mijn opvoeding, maar ook de community waar ik in ben groot gebracht. Mijn vrienden, moeder en broer zijn van wie ik leer."

Idealen

In Straats ideale wereld zijn racisme, seksisme en fascisme verleden tijd. Op het nieuwe album staat ook Engelstalige muziek, zoals het nummer 'Let me tell you something 'bout my country' dat een kritische blik werpt op Nederland. "Dat gaat over ons beeld van de wereld dat wij over Nederland vinden, dat vrijgevochten land waar je mag trouwen met dezelfde sekse, mag blowen en naar de peepshows mag. Maar tegelijkertijd is dat een dekentje waar veel exclusiviteit en inclusiviteit is en waar heel veel mensen niet mee mogen doen in de samenleving." Ze noemt het ook wel een "truttig kutland", hoewel ze ook beseft dat het een fijn land om te wonen is. "Dat is ook waarom mijn ouders hebben bedacht om me hier naar het onderwijs te sturen. Maar het is voor hen als witte Europeaan ook heel makkelijk geweest." De ouders van de zangeres zijn Brits en Amerikaans. Ze sluit niet uit dat ze wel eens in het buitenland zou gaan wonen: "Ik flirt wel eens met het idee."