Na zes jaar stilte keert Louise Korthals terug met nieuw geluid

Stemproblemen

Toen Louise Korthals in 2019 de belangrijkste cabaretprijs van Nederland, de Poelifinario, won wisten we nog niet dat dat voorlopig het laatste zou zijn wat we van haar zouden horen. Na haar voorstelling Alles Is Er, waarmee ze de prijs won in de categorie Engagement, zou het zes jaar duren voordat ze weer met een nieuw programma op het toneel zou staan. Aanhoudende stemproblemen gaven voor haar reden genoeg om te stoppen met optreden.

In de periode van haar prijswinnende voorstelling speelde ze avond aan avond, vaak vier à vijf dagen per week. "I give it my all. Elke avond. Dat ga je echt voelen", vertelt ze in Kunststof. Op een gegeven moment werd het voor Korthals duidelijk dat doorgaan geen optie meer was. "Het werd ook een soort van die optredens overleven. Toen heb ik op een gegeven moment echt heel verdrietig de handdoek in de ring gegooid. Dat vond ik echt heel moeilijk." Stoppen was iets wat ze zichzelf nooit had toegestaan. "Tot dat moment dat ik dacht: dit staat niet meer in verhouding met het plezier dat het me ooit opleverde."

Wat overbleef was een klein, bijna huiselijk verlangen. Ze wilde haar stem terug, niet eens voor het podium, maar om mee te leven. "Mijn grote wens was dat ik ooit weer lekker in mijn keuken kon blèren en zingen. En in elk geval mijn kinderen in slaap kon zingen. Zo ernstig was het op een gegeven moment."

Corona

De noodgedwongen handrem voor de cabaretière viel samen met de coronapandemie. "Corona heeft mij in zekere zin gered. De hele wereld stond stil." De keuze om te stoppen werd haar nu uit handen genomen. "Ik was zo bang om van de trein af te springen en er niet meer op te komen. Pas toen de hele wereld stil stond durfde ik ook echt stil te staan."

Eenmaal tot stilstand gekomen mocht Louise bijna niets meer: niet acteren, niet zingen, geen verhalen vertellen. "Dat is alles wat ik het allerliefste doe", vertelt ze. In de eerste zomer van corona kon ze niet eens praten. "Toen had ik bloedingen op mijn stembanden die de dokter niet kon verklaren. Op een gegeven moment werd het zo ernstig dat ik echt dacht: komt dit ooit nog goed?"

"Om nu te kunnen zeggen dat ik met een nieuwe voorstelling de theaters in ga, heeft voor mij echt een hele emotionele betekenis."

Korthals in Stukken

In Korthals in Stukken, een voorstelling vol chaos, scherpe observaties en muziek, probeert Louise samen te smelten met zichzelf én met de wereld. Ze onderzoekt of al die losse porties Korthals nog te verenigen zijn, in een tijd waarin samenhang steeds verder lijkt af te brokkelen. "In een wereld dat steeds meer gefragmenteerd raakt, waarin er steeds meer fascistoïde politieke bewegingen komen en er zoveel heftige dingen gebeuren."

Dat besef wringt, legt ze uit. "Ik heb het gevoel dat ik daar maar in dat cirkeltje zit te draaien. Dat ik denk: verdomme, ik wil hier invloed op hebben. Dit is niet oké." Volgens Korthals draait haar nieuwe voorstelling om precies dat gevoel: de machteloosheid die ontstaat wanneer de wereld groter en ongrijpbaarder wordt dan jijzelf.

"Dat je op een gegeven moment denkt: waarom doe ik dit eigenlijk allemaal? En waar luister ik eigenlijk naar?" En die vragen leiden tot een grotere, fundamentelere twijfel. "Moeten we ons niet losbreken uit deze systemen die ons worden opgelegd?"

Idealistisch

Louise Korthals benadrukt dat haar voorstellingen niet alleen persoonlijk zijn, maar ook een beroep doen op het bewustzijn van het publiek. Ze wil mensen laten nadenken over het systeem waarvan zij zelf deel uitmaken. "Ik geloof dat je je op elk niveau moet uitspreken tegen dingen.”

Volgens Korthals schuilt er ook een gevaar in niets doen. "De machteloosheid is ook verslavend, in zekere zin", vervolgt ze. Juist omdat systemen door mensen samen worden gevormd, ligt daar ook een verantwoordelijkheid. "Met al die mensen maak je ook een systeem. Je moet op een gegeven moment bedenken: in welk systeem draai ik nou eigenlijk?"