Jeroen Scholten van Aschat: 'Interessant om te onderzoeken hoe mensen in elkaar zitten'

Jeroen Scholten van Aschat herinnert zich het moment waarop hij bedacht dat hij zijn eigen ideeën wilde vormgeven. "Ik zat in de mediatheek voor mijn bachelor scriptie psychologie, en ineens dacht ik: 'ik weet niet of ik therapeut wil worden. Ga ik nu elke dag in een klein kantoortje in een hoek van negentig graden met iemand zitten en luisteren naar de verhalen van anderen?' Ik was bang dat ik een spons zou worden van alle ellende. Terwijl ik in de mediatheek zat te schrijven aan mijn scriptie, zat ik naar mensen te kijken. Ik verzon verhaaltjes en situaties voor hen. Ik wil iets met de ideeën die ik in mijn hoofd heb. Er bleek iets uit te moeten."

'Blijkbaar onderscheid ik me daarin van anderen'

Nog voor dat moment had een huisgenoot al eens opgemerkt dat hij commentaar geeft bij het kijken naar films. "Hij zag dat ik nadacht over waar een verhaal van een film naar toe gaat, terwijl mijn huisgenoot gewoon naar een film keek. Grappig genoeg had ik me niet gerealiseerd dat ik dat deed. Dat vond ik interessant. Blijkbaar onderscheid ik me daarin dus van anderen. Op de filmacademie vond ik mensen die op dezelfde manier naar films kijken. Ik vond gelijkgestemden en leerde wat films maken eigenlijk betekent. Je leert niet alleen schrijven, maar je leert ook wat er met jouw tekst gebeurt."

"Het is een nachtmerrie van een scenarist dat je jaren aan een script werkt, het vervolgens aan een regisseur geeft en bij het zien van de film denk: 'is dit ervan gemaakt?' Ik werk graag close samen met regisseurs. Samen bepaal je het kompas van de film, zodat je inhoudelijk heel goed weet wat de film moet worden. Als ik die inhoud veranker in het script en het scenario vaak met een regisseur doorspreek, dan heb ik het vertrouwen dat de regisseur het kompas bewaakt, zodat ik niet verrast word als ik een film zie."