Waarom houden we zo van true crime?

Verlekkerd op misdaad  

44% van de podcastluisteraars op Podimo luisteren true crime voor het slapengaan en op Netflix staan misdaadverhalen steevast in de top 10. Juist die menselijke nieuwsgierigheid naar het duistere verklaart volgens Perquin waarom we misdaad zo gretig consumeren. "Misdaad is een commercieel product geworden. Het publiek vraagt nooit naar wie het goede pad weer vond. Ze willen gewoon weten wat vies, eng en goor is." Ester herkent het in zichzelf: "Ik ben zelf ook een ontzettende verlekkerde true crime-luisteraar. Ik wil wel weten wat er is gebeurd en ik wil dan ook nog graag de details even hebben." Maar ook in haar omgeving hoort ze hoe uitgesproken mensen zijn over criminaliteit. 'Langer straffen!', hoort ze op verjaardagsfeestjes. "Boeven hoef je niet als mens te beschouwen, maar toch willen we die boeven op televisie zien." 

Fotogenieke slechterikken

Perquin vindt dat de slechtheid van de mens overschat wordt. Kwaadaardigheid krijgt in haar ogen ten onrechte een hoofdrol in film en media, omdat dat nu eenmaal fotogenieker gevonden wordt dan domheid, pech en toeval. 

"We kijken graag naar mensen die de grens overgaan, want 'wij zouden dat zogezegd nooit doen.' Zo bewegen we ons graag in het schemerige gangetje tussen ons driften en onze zelfbeheersing. "We moeten het beest in onszelf voortdurend onderdrukken. En wanneer iemand anders het zich permitteert dat beest in volle glorie los te laten, vinden we dat onverdraaglijk. Met dat gevoel van verhevenheid feliciteren onszelf vooral met de constatering dat wij het niet zijn." 

Het recht om kwaad te doen

Die geruststelling verkoopt goed, zegt Perquin. Maar onder die fascinatie schuilt iets ongemakkelijks: "Criminelen staan voor ons gevoel ver van ons af. Tegelijk weten we dat onder andere omstandigheden we het zelf ook zouden kunnen zijn."

"We weten eigenlijk diep van binnen dat we het ook zouden kunnen zijn in de juiste omstandigheden." Het enige wat mensen nodig hebben om kwaad te doen, is volgens Ester "dat iemand ze het recht geeft." Precies daarom blijft misdaad boeien: het gaat niet alleen over anderen, maar over wat wij zelf liever niet onder ogen zien. "Maar het is schrijnend dat we een vergelijking nodig hebben om onszelf goed te voelen."