Laila al-Zwaini: brug tussen twee culturen

Op zoek naar haar identiteit

Laila groeide op in Nederland met een islamitische vader en een katholieke moeder. Ze noemde zichzelf een 'katholieke moslim' en vond het belangrijk om verschillende werelden met elkaar te verbinden. Omdat haar vader uit Bagdad kwam, maar nooit Arabisch met haar sprak, voelde ze de behoefte om arabist te worden. Zo kon ze haar familie en een kant van zichzelf beter leren kennen.

Na een bezoek aan haar familie in Irak, besefte ze hoe Nederlands ze eigenlijk was. Dat besef bracht haar ertoe om terug naar Nederland te gaan en een 'echt vak' te studeren: rechten. Maar na de aanslagen op 9/11 en de toenemende aandacht voor allochtonen in publiek debat, voelde ze opnieuw de behoefte om zich daarover uit te spreken als arabist.

Inspiratiebronnen

Volgens Samira was de moed en strijdlust heel typerend voor Laila. Het uitdragen van haar gedachtengoed vond ze ontzettend belangrijk. Die strijdlust en moed kwamen voor een groot deel van haar grootvader en moeder. Haar grootvader was een Sjeik in Bagdad, en functioneerde daar als een rechter en strijder.

Thuis werden Laila en Samira enorm geïnspireerd door de verhalen over hoe hij destijds vocht tegen de Britse onderdrukking. Ook hun moeder had een grote strijdlust. In de jaren '80 streed hun moeder voor haar rechten, en stapte zelfs naar het Europees hof om haar pensioenrecht te eisen, iets wat vrouwen destijds niet kregen. Daarnaast vond hun moeder het belangrijk om niet achtergesteld te worden ten opzichte van mannen. Die moed en aanleg voor gelijkheid inspireerden Laila enorm.

Missie

Voor Laila was het belangrijk het Midden-Oosten weer te geven zoals het daadwerkelijk was. Ze realiseerde zich hoe anders het Midden-Oosten er vanuit hier wordt gezien. 'Haar missie was om dat te ontsluiten en ja ook de blik daarvan binnenuit te laten zien', vertelt Samira.

Daarnaast vond ze het belangrijk om jongeren te laten geloven in hun eigen kracht. Toen Laila in 2011 bij de VN-conferentie was in Cairo, was ze naar het Tahrirplein gegaan. Hier kwamen jongeren samen en gingen onder andere liederen zingen. "Toen is ze geïnspireerd geraakt denk ik toen ze die jongeren zag en hun moed en hun kracht. En ik denk dat dat wel de vonk heeft opgewekt bij haar, want sindsdien is ze daarmee bezig geweest."