Hoe kunnen Palestijnse slachtoffers meer een gezicht krijgen?

Levenshistorie

Suudi heeft een Palestijnse vader en wil graag net als Ramsey Nasr een gezicht geven aan de slachtoffers aan Palestijnse zijde. "Nasr benoemt een van de kerndingen, hoe wij in het Westen omgaan met slachtoffers aan de Israëlische en Palestijnse kant. We krijgen nu de beelden van een van de ziekenhuizen. Je ziet heel veel mensen en heel veel kinderen en je ziet hun familieleden. Als je Arabisch verstaat, gaat dat door merg en been. Dat zijn hartverscheurende taferelen."

Maar dat is niet genoeg, vindt Suudi. "Het klopt wat Nasr zegt, je krijgt eigenlijk geen beeld van de mensen die nog leven, en helemaal niet van de doden, wat dat voor mensen waren. Soms wordt gezegd, meestal op Twitter van een Palestijnse nieuwsorganisatie, daar staat dan een naam bij. Maar verder niet hoe of wat. Dan heb je nog steeds geen gezichten, geen levenshistorie. Je krijgt kleine flitsen."

Geen nummer

Suudi wil een verhaal onder de aandacht brengen in de uitzending. "Ik kreeg een verhaal van iemand op Facebook onder ogen. Het gaat om het verhaal van Hadeel Abu Alroos. Haar broer zegt op Facebook: 'Ik wil niet dat je een nummer wordt, in een lange lijst op Twitter feeds.' Hij beschrijft hoe zij hem hielp met huiswerk en hoe zij hem leerde om te lezen", vertelt Suudi in de uitzending.

Suudi denkt dat het gebrek aan dit soort verhalen door twee dingen komt. "Er zijn überhaupt weinig journalisten daar, dus we moeten het hebben van lokale mensen. En het is een groepsmaatschappij, dus men focust zich liever op het lijden van een hele groep, je noemt de naam van een familie, in plaats van een individueel persoon."

Op dat gebied ziet hij ook een taak voor zichzelf: "Het is denk ik meer aan ons, de Palestijnen aan de buitenkant, om daar wat meer rust bij te nemen, omdat wij weten dat individuele verhalen in de Westerse wereld belangrijk is."