'Smartlappen van André Hazes zijn pure poëzie'
- Nieuws
- 'Smartlappen van André Hazes zijn pure poëzie'
'Het was er warm en druk. Ik zat naast een lege kruk.' Dit nummer van André Hazes is pure poëzie, vindt schrijver Erik Nieuwenhuis. Morgen verschijnt zijn boek: Bloedend hart - een leven in vijftig Nederlandstalige hits. Verslaggever Remy van den Brand spreekt in Nooit Meer Slapen met de schrijver over zijn voorliefde voor smartlappen.
Vroeger werd bij Nieuwenhuis thuis altijd al veel naar Nederlandstalige muziek geluisterd. "De Zangeres Zonder Naam: dat was pas muziek voor mij. Ik heb het met de paplepel ingegoten gekregen."
Na die paplepel volgde het knapenkoor met de klinkende naam 'De Juiste Toon'. De hoofdrol van de smartlap was om zo dramatisch en droevig mogelijk te zingen, uit volle borst. Nieuwenhuis: "In die tijd had ik nogal veel medestanders die Nederlandse muziek ook mooi vonden, maar later merkte ik dat veel mensen er alleen naar luisterden omdat je er zo leuk over kon spotten."
Dit nummer zong Erik Nieuwenhuis vaak met zijn knapenkoor:
Om deze inhoud te tonen moet je toestemming geven voor social media cookies.
Volgens de schrijver lijkt Nederlandstalige muziek op de een of andere manier iets te zijn voor mensen van het gewone volk. "Ik heb er veel jaren mee geworsteld. Ik deed heel dapper mee met vriendjes in het zoeken naar zo obscuur mogelijk Engelstalig bandjes, maar thuis zette ik de radio aan en luisterde naar André Hazes. Dat vond ik fantastisch."
'Volksmuziek is kunst'
Volgens de schrijver zijn smartlappen, of beter gezegd volksmuziek, zeker wel kunst. Of in ieder geval een groot deel is onder de noemer kunst te scharen. Het boek van Nieuwenhuis is een verhaal over een leven dat al dik vijftig jaar lang in het teken staat van de Nederlandstalige levensliederen. Aan ieder jaar dat hij leeft, heeft hij een lied gekoppeld.
1972 kreeg maar liefst tien liederen, allemaal van André van Duin. "Hij is een sterk onderschatte artiest. We schaamden ons voor hem en dat vind ik typisch Nederlands. Je schaamt je als Nederlander een beetje voor wat andere Nederlanders doen. We zijn een klein land en moeten zo normaal mogelijk doen. Tommy Cooper daarentegen werd gerespecteerd, ook in Nederland want wij hoefden ons er niet voor te schamen."
Erik Nieuwenhuis praat in Nooit Meer Slapen over zijn liefde voor volksmuziek:
Maar bewust of onbewust iedereen kent de bekende Nederlandse titels wel. "Met mijn boek heb je een soort grote gemene deler. Want één ding delen we: we kunnen de nummers van de radio allemaal meezingen, zoals Comment ca va en Een beetje verliefd."
Om deze inhoud te tonen moet je toestemming geven voor social media cookies.
Om deze inhoud te tonen moet je toestemming geven voor social media cookies.