Column: Hulpverleners zijn Superhelden

In het ziekenhuis werd de psychische schade beperkt door een bijdehante verpleegster. Kees vertelt in zijn column hoe hij 's nachts op de Eerste Hulp van een ziekenhuis belandde.

Het is maar een voorbeeld van de manieren waarop hulpverleners in Nederland hun best doen om hun respectabele werk ten uitvoer te brengen. De Nieuws BV bracht een ode aan hun werk door afgelopen vrijdag de hele uitzending aan deze mensen te wijden.

Ode aan de hulpverleners

“Als de nood het hoogst is, is de redding nabij. Zij, zelden vrij van een vergrootglas. Pasklaar handelen als omstandigheden dat vaak niet vragen maar het roepen. Gillen, smeken. Taalbarrières verdwijnen in hulpkreten.” Zo begon woordkunstenaar Derek Otte zijn ode aan de hulpverleners.

De brandweerman die zelfs op het voetbalveld zijn pieper meeneemt. De ambulancezuster die al veertig jaar mensen van straat raapt. De laatste tijd lijkt het alsof agressie tegenover hulpverleners steeds meer toeneemt en het een ondankbare taak is geworden.

Geweld tegen hulpverleners

Ambulancezuster Wilma Hartman bestrijdt dat beeld. Zij zegt dat geweld tegen hulpverleners van alle tijden is en dat in haar ogen het geweld niet meer of minder is geworden. Er is wel minder respect. Als voorbeeld noemt zij het filmen en fotograferen, terwijl ze haar werk probeert uit te voeren.

Maar in de speciale thema-uitzending onderstrepen Wilma en brandweerman Marijn van Eijsden dat het gevoel dat ze dankbaar en belangrijk werk doen nog steeds overheerst.

Hulpverleners in het buitenland

De Nieuws BV stond ook stil bij Nederlandse hulpverleners in het buitenland. In gevaarlijke gebieden en soms onmogelijke omstandigheden proberen zij het grootste leed van mensen te verzachten.

Ewout van Galen van hulporganisatie Simavi ziet dat er de afgelopen jaren steeds meer aandacht komt om de wortels van het probleem aan te pakken. Dat is belangrijk omdat onder andere door klimaatverandering het aantal conflicten in de wereld toeneemt.

Carlosmomentje

Hulpverleners houden er niet van om in de spotlight te staan. Ze zien hun werk vaak als heel normaal, zoals Marijn van Eijsden en Wilma Hartman ook bevestigen. Het betekent soms dat ze zelf niet doorhebben hoe groot de invloed is van juist de kleine dingen die ze doen.

Jaap Bressers brak in Portugal zijn nek. In blinde paniek, in een vreemd land, waar hij de taal niet sprak lag hij in ziekenhuisbed. Een verpleger van de nachtdienst genaamd Carlos maakte diepe indruk op hem.

“Als Jaap in paniek wakker wordt”, zo instrueerde Carlos zijn medehulpverleners, “raak hem dan op zijn schouder aan. En zeg: “It’s ok.”” Het maakte dat Jaap weer kon slapen op die vreemde plek waar hij zijn toekomst kwijt leek te zijn geraakt.

Jaap wil nu dat mensen ‘Carlosmomentjes’ delen: het idee dat je kleine en grote successen en complimentjes mag vieren. Want Carlos zag zijn handelen eerst slechts als “gewoon maar mijn werk.”

De gehele speciale uitzending van De Nieuws BV is hier terug te luisteren.