Veteraan Niels Roelen: wat ik nu nog kan doen is Afghanen de taal leren

'Naar eer en geweten mijn werk gedaan'

Hoewel de gevolgen van de oorlog ook voor hem persoonlijk vergaand zijn, staat Roelen er niet te veel bij stil. "Het is toch iets waar ik mee verder moet. Voor mij helpt het niet om bij de pakken neer te zitten."

Veel Afghanistan-veteranen zien met lede ogen aan hoe het land binnen enkele weken na het vertrek van de militairen in chaos is gestort. Roelen heeft ook gesprekken met collega's en oud-militairen. "Ik vraag andere veteranen altijd met welke intentie ze daar heen zijn gegaan. De meeste militairen zijn daar naar eer en geweten toegegaan omdat ze écht iets wilde veranderen.

Niet alles wat Roelen en zijn collega's wilden is gelukt. "Maar we hebben bijvoorbeeld vrijheid van meningsuiting en scholing gebracht." Voor hem persoonlijk is het belangrijk dat je gedaan hebt wat je kon. "Dan telt het."

Voor altijd verbonden met Afghanistan

Roelen zal naar eigen zeggen altijd verbonden zijn met Afghanistan en ook na veertien jaar volgt hij de gebeurtenissen en mensen in het land. "Ik ben nog steeds betrokken al kan ik op dit moment voor de mensen daar weinig doen”, zegt de veteraan die in 2007 diende in het land. “Ik woon in Zeist en daar is een deel van de Afghanen aangekomen in Huis ter Heide. Ik ben nieuwsgierig of ik daar de mensen – zoals zij voor mij getolkt hebben – kan helpen bij het leren van de Nederlandse taal."